Gazetede rastladığı kişileri tebessüm eden simasıyla selamlayarak geçip giderdi. Şaban Ağabey, hem köşe yazılarını yazıyor, hem de gazetemizin üst katında bulunan radyoya gelip programını sunuyordu. Bir gün aniden rahatsızlandığını duyduk. 29 Ekim 2009'da İÜ Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Kardiyoloji Koroner Bakım servisine yatırılmış, yoğun bakımda yaklaşık 1 hafta kaldıktan sonra 4 Kasım sabaha karşı 01.35’de Hakk’ın rahmetine kavuşmuştu. Doktorları, vefat sebebini “aort damarı yırtılması” olarak açıklamıştı. Cenazesi 5 Kasım 2009’da memleketi Kargı’da kılınan ikindi namazını müteakip defnedilmişti.

Gazetemizde derin bir üzüntü yaşandı. Vefat haberini aldığımız gün ve ertesi gün sağanak hâlde rahmet yağdığını hatırlıyorum. Her vefat zamansız gelir ama onun bu gidişi herkes için çok ani ve üzücü olmuştu. Yüzünde gördüğümüz o tebessüm hâleleri, gözlerindeki pırıltı, ahirete gideceğinin sevinci miydi? Bilinmez. Ama herkes onu iyi bilirdi. İnandığı ve yazdığı gibi yaşayanlardan olduğuna sevenleri ve okurları şahitti. Allah sevgisi, iman, ahiret ve Peygamber Efendimiz (asm) ve asr-ı saadete dair yazdığı çok güzel makaleleri vardır. Hâlâ arşivden bulup okuduğumuzda yeni yazılmış tazeliğindedir.

"Hayat ne güzel" adlı kitabına da şöyle başlıyordu: "Her şeyin yolunun, çaresinin bulunabildiği bir dünyada hayatı renklendirmenin de yolları olmalı. Aslında hayatımızı güldürecek veya ağlatacak olan, bizden başkası da değil. Onu Cennete de çevirebiliriz, Cehenneme de. Dünyaya ikinci defa gelmeyeceğimize göre, hayatı mana, gaye ve değerine uygun bir şekilde yaşamaktan başka yol var mı? Acaba ne ölçüde düşünebiliyoruz? Niçin yaşıyoruz? Bu dünyaya niçin gönderildik? Hayatımızın gaye ve maksadı nedir? Ondan neler bekliyor ve neler buluyoruz? Nasıl yaşamalıyız ki mutluluğu tatmış olalım?" 

Kendisi de hayatın manasını bilerek, şükrederek, yaşama sevinciyle yaşamış ve inşallah ahirette de gülenlerden olarak bu dünyadan ayrılmıştı. Onu elindeki dosyalarla gazete koridorundan geçerken son görüşümde o dosyalarda ne vardı acaba? Belki sıradaki radyo programlarının içeriği yazılıydı, belki son makalesi vardı. Belki daha yazacağı yazıların ve kitapların projesi... 

Hayat böyle işte. Ecel aniden geldiği zaman her yazar kalemini, her çiftçi orağını, her sanatkâr fırçasını bırakıp gidiyor. Sabaha çıkacağımızı bilmeden yaşadığımız bu dünya hanında, güzel sadalar, faydalı işler, istifade edilesi eserler bırakarak gitmek herkese nasip olmuyor. İşte o bahtiyar insanlardan biri de, hayatını bu ulvî gayeye vakfeden Şaban Döğen oldu. Güçlü kalemiyle ve tebessüm eden hâli ile unutulmayan yazarımız Şaban Döğen'i vafatının 16. yılında rahmetle ve dualarla yâd ediyoruz.  

Şaban Döğen kimdir?

1952 yılında Çorum’un Kargı ilçesinde doğdu. Ortaokulu ilçesinde, İmam-Hatip Lisesini Çorum’da bitirdi. 1974’te Erzurum Yüksek İslâm Enstitüsü’nden mezun oldu. Beş yıl Sarıkamış Vaizliği yaptıktan sonra Millî Eğitim Bakanlığına geçti. Yurdun değişik yerlerinde ortaöğretimde Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi öğretmenliği yapan Döğen, 1996’da emekli oldu. İlk eseri “Kur’ân’dan Tekniğe” adıyla yayınlanan Döğen’in Yeni Asya’da neşredilen eserleri şunlar: Kur’ân-ı Kerîm ve Türkçe Açıklamalı Meali (heyet), Câmiü’s-Sağîr Muhtasarı, Tercüme ve Şerhi (Komisyon, 3 cilt); Dinimi Öğreniyorum, Müslüman İlim Öncüleri Ansiklopedisi (2cilt), Kur’ân’dan Tekniğe, Kur’ân’dan İcadlara, Kur’ân’dan Kâinata, Hayat Ne Güzel, Gençliğe Mesaj, Huzura Koşmak, Risâle-i Nur ve Tarikat.