Kitap gelen peygamberler de mantıken daha etkili olması gerekirken insanlar sapkınlıkla kitapları değiştirmişlerdir (Tevrat, Zebur ve İncil). İslâmda ise böyle bir şey olmayacaktır, çünkü “Hiç şüphe yok ki, Kur'ân'ı biz indirdik, elbette onu yine biz koruyacağız”(Hicr: 9) buyrulmuştur.

Maalesef insan çoğu zaman hataya düşer. Kitap değiştirilmeyince bu sefer kitabın mu’cizelerinin mahiyetini değiştirdiler gözardı ettiler. Kur’ân-ı Kerîm’de muhkem ve müteşabih ayetler vardır. Bunların gerçek manalarını ancak Allahü Teâlâ tam olarak bilir, insan ise tevil yapabilir. 

Peygamberimiz (asm) Allah’ın elçisidir. Elçinin her dediği padişah hükmüne geçer padişaha saygı, hürmet ise elçiye gösterilir. Peygamberimize (asm) Kur’ân öğretilmiştir. İnsan ise ancak bildikleriyle ve tecrübeleriyle hareket eder hüküm verir konuşur. Bu yüzden Peygamberimizin (asm) söylediği şey Kur’ân’a zıt düşmez hatta bir anlamda olaya Kur’ânî bir bakış açısıdır.

Bu zamandaki bir dehşetli hücum ise Peygamberlere imanadır. Peygamberleri inkâr ettirir, inkâr ettiremezse de onun mahiyetine olan saygı ve sevgiyi azaltır.

Müslümanların en büyük sıkıntılarından bir tanesi Peygamberimizi (asm) yeterince tanıyıp sevememeleridir. Sevseler bile neden sevdiklerini tam açıklayamamalarıdır. Peygamberimiz (asm) dinin hem ilk muhatabı hem de en mükemmel temsilcisidir. Biz eğer ki biraz da olsa hakikatleri görebiliyorsak bu Peygamberimiz (asm) sayesindendir.

Eğer bir Müslüman gerçek anlamda iman etmek ve yaşamak istiyorsa bu ancak Sünnet-i Seniyenin ışığı altında olur. İçtimaî hayatta ve ibadetlerde belirtilen hususlara uymak insana her iki cihan saadetini kazandıracaktır.