Ama neticede bugünün CHP’si 13 senelik Kılıçdaroğlu iktidarının eseri. (İktidar kudret demektir).

Bu sebeple başlıkta fazlaca bir hata yok.

Kılıçdaroğlu, geçen günlerde bir tweet’inde, Yeniden Refah Partisi’nin cumhur ittifakına katılmak için “Kadına Şiddetin Önlenmesi Kanunu”nu kaldırılmasını şart koştuğunu hatırlatıp şunları yazdı:

“Muhafazakâr genç kadınlara seslenmek istiyorum. Biz baskıcı olan her şeyden arındık, demokratikleştik. Onlar en baskıcı olanı yanlarına çektiler. Kadına şiddetin önlenmesi kanununa savaş açanı ittifak ortağı yaptılar. Kazanım ve özgürlüklerinizin yok edilmesine izin vermeyeceğiz.”

Kılıçdaroğlu bir sonraki tweet’inde ise şunları kaydetti: “Paylaşımı alıntılayan AK Parti milletvekillerine teşekkür ederim. Panikle yazdıklarına göre, İletişim Başkanlığı da bu konunun ne kadar önemli olduğunun farkında. 6284’ün kaldırılmasına asla izin vermemeliyiz. Bu tüm kadınların ortak meselesidir.”

Defalarca yazdık. Bu kanunun tümden kaldırılmasına elbette izin verilmemeli.

Aksi halde, Hazreti Peygamberin, haşir meydanındaki büyük mizanda boynuzsuz koyunun boynuzlu koçtan hakkını alacağına dair çok kıymetli adalet müjdesine daha çok kişinin ihtiyacı olacak. 

Ve o meydandaki bu hesaplaşma sadece hayvanlara arası ya da sadece sembolik bir hesaplaşma da değil. 

Ama en büyük sembolik değeri, fıtraten “boynuzsuz koyun” durumunda olan kadınlarla yine fıtraten “boynuzlu koç” durumunda olan mütegallibe erkekler arasındaki o büyük hesaplaşmaya atıf yapıyor olması. 

Elbette bu kanunun, yıllar içinde gelişen uygulamanın da yardımıyla müzakere edilmesi ve gözden geçirilmesi lazım. Ve ortak akla ulaşılarak değiştirilmesi gereken yönleri de var. Ama toptan kaldırmak gerçek bir zulüm kapısını yeniden açmak olur. 

Kılıçdaroğlu’nun ve CHP’nin, belki siyasi tercih ve hatta mecburiyet gereği ya da belki de samimi tercih gereği, muhafazakâr kadınlarla aralarındaki mesafeyi kapatmaya çalışması doğru ve gerekli bir politika. (Ve elbette samimi olanı tercih edilir). Başörtüsü ve Kur’an eğitimi gibi konulardaki açılım da sürmeli. 

Ama şiddeti önlemek amacıyla konulmuş kuralların alet edilmesi suretiyle toplumsal dokuya uymayan ve aileyi parçalayan uygulamalar yapılmakta olduğunu da görüp makul müzakerelerle düzeltmek gerekli. 

Kadının aile içinde ve bilhassa anne olarak özgürleşmesi, boşanarak özgürleşmesinden de evlenmeyerek özgürleşmesinden de daha iyidir zira daha fıtridir. 

Aradaki farkı merak edenlere 2006 yapımı “Son Umut (Children of Men)” adlı filmi tavsiye edebiliriz. 

Çocuksuzluğun ve ailesizliğin insanlık için ne demek olduğunu anlamak isteyenlerin, filmin ilk beş dakikasını izlemeleri bile yeterlidir.