“Matbuat âlemi ile tezahüre başlamak, ders vermek zamanı geldi veya gelecek gibidir” direktifi, Cemaatin birlik ve beraberliğini sağlayacak nâşir-i efkârı ve sosyal hayattaki sesi olacak bir gazetenin zarurî gördüğünü ifade eder:

“Bir gazeteye ihtiyacımız var cemaat olarak. Bizim kardeşlerimiz başka gazeteleri alıyor, okuyorlar; kafaları karışıyor. Dolayısıyla kendimizi savunacak, Risâle-i Nur hakikatlerini neşredecek, düşünce birliğini temin edecek bir gazeteye ihtiyacımız var.” 1 

Böylece İttihad’la başlayıp Yeni Asya ile devam eden Nur hareketinin basındaki nurânî dilinin hizmet sürecinin startını verir.

21 Şubat 1970’de, “Asya’nın bahtının miftahı meşveret ve şûrâdır” parolasıyla Bâb-ı Âli’de günlük bir gazete doğdu: Yeni Asya.

“Bu zamanda Nurlar’la hizmet-i imaniye, her tarafta ilânatla ve muhtaç olanların nazar-ı dikkatlerini celb etmekle olur.” 2

İttihad ve devamı Yeni Asya, Hüsrev Altınbaşak hariç, Üstad’a bizzat hizmet eden talebelerinin tamamının istişaresi ve olurunun sonucunda çıkarılmıştır.

İkincisi; 21 Şubat 1970 yılında basın hayatına adım atan Yeni Asya, 170 bin lira eksi bâkiye, yani borç para ve bir buçuk gazeteci ile kurulmuş.

Bin bir güçlüklerle yayınını sürdürür. Sadece 1980-84 arası dört sefer kapatılır, üç isim değiştirir: Kapatılır Yeni Nesil olur, kapatılır Tasvir olur, kapatılır Hür Yurt’u çıkarmaya hazırlanır ve tekrar Yeni Asya’ya döner.

Şimdi kendimize sormamız gereken üç şey vardır:

1- Yeni Asya, kuruluş gayesine uygun yayın yapıyor mu?

2- Cemaatin ihtiyaçlarına cevap veriyor mu?

3- Başına gelen bunca badirelerden sonra, yalnız ve yalnız cemaatin desteğiyle, 50 yılını tamamladı. İkinci 50 yıla girerken, hizmetlerini devam ettirmesini istediğimize göre lâyık ve gerekli desteği verebilecek miyiz?

Dipnotlar:

1- İşte Hayatım-M. Kutlular 96. 2- Lem’alar, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 1999, s. 265.