Günaydın gazetesinin birinci sayfasında Demirel’in elinde kadehle bir resmi yayınlanmıştı. Tabi bu hal bizi üzmüştü. O zamanlar Yeni Asya Gazetesi’nde köşe yazarlığı yapan ve Demirel’in lehinde çokça makaleler yazan Mustafa Kaplan’a Avustralya’dan telefon ettim ve rahatsızlığımı kendisine iletip bu konuda bir yazı yazmasını talep ettim. Kaplan da bana “Demirel’in ev telefonunu vereyim sen ara ve şikâyetini kendisine ilet” dedi. Neyse uzun lâfın kısası ben verilen numaradan Demirel’in ev telefonunu aradım. Karşıma çıkan kişiye “Efendim ben Avustralya’dan arıyorum Sayın Süleyman Demirel’le görüşmek istiyorum” dedim. Ahizenin öbür tarafındaki şahıs “buyrun” dedi. Ben aynı şeyi tekrar ettim ve yine aynı cevabı aldım. Üçüncüsünde “Buyrun ben Süleyman Demirel’im” demez mi. Sekreter sandığım kişi meğerse Demirel’miş. Ben Demirel’in sekreterine bağlanmak için beklerken karşımda kendisini buldum. “Efendim ben Avustralya’dan arıyorum. Adım Fatih Yargı. Demokrat Nur Talebesiyim. Günaydın gazetesinde içki kadehiyle olan resminiz biz dindar Demokratları derinden üzmüştür” türünden şeyler söyledim. Zaten söyleyeceklerimi önceden yazmıştım. Sözümü hiç kesmeden beni sabırla dinledi ve “Evlâdım peki o kadehin içinde alkol olduğunu nereden biliyorsun dedi ve devam etti. O kadehin içindekinin alkol olmadığını söyledi ve “bak Evlâdım” dedi; “şunu iyi bilin ki ben iyi bir Müslümanım senin gözlerinden öpüyorum ve oradaki yurttaşlarıma selâmlarımı gönderiyorum”  dedi. Tabi benim tek bir şey diyecek halim kalmadı. Doğru ya, resimde gördüğüm kadehin içerisinde bir çok farklı alkolsüz içecek olabilirdi. O olaydan sonra her gördüğüm resmi veya yazıya ihtiyatla yaklaşırım. Hele günümüzdeki sosyal medyada yayınlanan görsel paylaşımlara! 

Allah rahmet eylesin.