Gazeteci Ruşen Çakır, medyascope.tv’de yayınlanan “Başkalarının acısına sevinmek: ‘Schadenfreude’” başlıklı yorumunda Bediüzzaman Said Nursî’nin “Zalimler için yaşasın Cehennem” sözüne iki defa atıf yaptı ve konuşmasını bu sözle sonlandırdı.

1 Mart 2018’de yayınlanan programda konuşan gazeteci yazar Ruşen Çakır şöyle dedi: “Bir Almanca kavramı bugünkü yayının başlığına çıkarttım; “Schadenfreude” diye. İlk duyduğumda çok etkilendiğim bir kavramdı ve bunu 29 Ocak 2012’de, o zaman Vatan gazetesinde köşe yazısında yazmıştım. Bu “Başkalarının acısına sevinmek”, “Başkalarının acılarından mutluluk devşirmek” anlamına geliyor. Ben o tarihte yazdığımda, Türkiye’de Ergenekon kasırgası esiyordu, fırtınası esiyordu dalga dalga ve Odatv Dâvâsı’nda Ahmet Şık ve Nedim Şener’in içeriye atıldıkları dönemde, bizlerin de kendilerine sahip çıktığımız dönemlerde, birçok kişi o tarihte zil çalıp oynuyorlardı, çok net bir şekilde mutlu oluyorlardı o dönemde içeri atılanlara, işlerinden olanlara, özgürlüklerinden olanlara. Ve genellikle “Ateş olmayan yerden duman çıkmaz” gibi, “Yargıya bırakmak gerekir” gibi yaklaşımlarda bulunuyorlardı; halbu- ki ortada çok ciddî kumpasların döndüğü, Fethullahçıların AKP iktidarıyla beraber yaptıkları birtakım tezgâhlar olduğu belliydi ve o orada, o tarihte, “Başkalarının acısıyla sevinmek” kavramını ilk defa orada kullanmıştım.

Zalimler için yaşasın cehennem

İlginç bir şekilde yazının başlığı –okuyanlar hatırlar diye düşünüyorum– Said Nursî’nin “Zalimler için yaşasın Cehennem” sözüydü. Bence çok önemli bir sözdür, birçok vesileyle kullandığım bir sözdür, başkalarının da kullandığını görüyorum, gerçekten eskimeyecek bir söz. O tarihten sonra aynı kavramı bu sefer HaberTürk’te yazarken 15 Aralık 2014’te kullanmışım ve o tarihte de ilginç bir şekilde Ahmet ve Nedim’e sevinenlerin başlarına işler gelmeye başlamıştı; Fethullahçılara yönelik operasyonlar ve gazetelerine, tele - vizyonlarına yönelik operasyonlar vardı ve o tarihlerde operasyonlar yapıldığı zaman, Fethullahçı birileri, benim gibi zamanında onların zulümlerine ses çıkartmış insanların sevineceklerini sandılar. Sevinenler oldu muhakkak; ama yine de orada serinkanlı bir şekilde olayları değerlendirmeyi tercih ettik. Çoğumuz ve o tarihten bugüne baktığım zaman, Türkiye’de devlet eliyle yapılan, devletin imkânlarıyla, devletin kurumlarıyla yapılan baskının, zulmün, eziyetin her zaman sürdüğünü görüyoruz. İlginç bir şekilde son 10 yıla baktığımız zaman devlet hep aynı devlet, hükümet aynı hükümet, Recep Tayyip Erdoğan hep başta; ama mağdur olanlar sırayla değişiyorlar ve yer değiştiriyorlar. Dünün mağdurlarının bir kısmı bugün iktidarın yanında yer alabiliyor, dün iktidarın yanında yer alanların bir kısmı bugün mağdur durumuna düşebiliyor.”

Kimden gelirse gelsin zulme karşı dur

“12 Eylül Askeri Darbesi Dönemi’nde gözaltına alınmış, işkence görmüş ve hapis yatmış birisiyim” diyen Ruşen Çakır, konuşmasını şöyle sonlandırdı: “Buradan bir an önce çıkmamız gerektiğini düşünüyorum ve bunu temenni ediyorum, başkalarının acısından, başkalarının baskısından, gördüğü baskıdan mutlu olmak hiç yakışık alan bir şey değil. Şu anda, “Sıra bize gelsin ve biz de bütün hesaplarımızı görelim” diye bekleyen, Türkiye’nin içinde ve dışında çok insanın da olduğunun farkındayım, onlara da bunun çok da iyi bir yol olmadığını söylemek lâzım. Son olarak şunu okumak istiyorum, 29 Ocak 2012’de yazdığım yazıda bir cümle kurmuştum, o cümleyle noktalamak istiyorum: “İnsanlık tarihi aynı zamanda zulümler ve onlara karşı direnişlerin tarihidir ve tarih zalimleri, onların cellatlarını, işkencecilerini, tetikçilerini değil; zulme uğrayanları, ona karşı direnenleri, bu uğurda bulunanları yazmıştır.” Eğer tarihe geçmek istiyorsa insan, zulümden uzak durması ve zulme karşı durması gerekiyor, kimden ne gerekçeyle gelirse gelsin — bu benim kişisel görüşüm. Evet, “Zalimler için yaşasın Cehennem” lâfını Said Nursî’den tekrarlayarak noktayı koyuyorum.”