Yine bu gemide “Fahr-i Âlem’in gösterdiği doğru yoldan şaşan, dünyanın fâni meta’larıyla gururlanıp taşan ve dünyamıza zararı olur korkusu ile, Nur-u Kur’ân’dan kaçan” nice insan var. Bu insanların “zeval bulucu lehviyat ve lezaizle körleşmiş, bakan gözleri artık yeter biraz hakikatı görmeli, sağırlaşmış duyan kulakları, biraz hakikatı duymalı.”
Bu insanlar, “bu acib ve dehşetli ve hiç misli görülmemiş devirde, hususan ehl-i imanın çok sarsıntılar geçirdiği ve çok dehşetli düşmanlar karşısında bulunduğu ve küfr-ü mutlak ateşinin mahallemizi sardığı bir zamanda, ancak ve ancak günümüzün en müstahkem, kavî, yıkılmaz, sarsılmaz tahkimatı olan Risale-i Nur’un nuranî siperlerine iltica etmekle ve onun daire-i kudsiyesine dehalet etmekle kurtulacak ve imanlarını kurtararak, i’dam-ı ebedî zannettikleri ölümü, bir hayat-ı bâkiyeye tebdil edecekler.”
Omuzumuza ihsan-ı İlâhî tarafından konulmuş; gayet ağır ve büyük ve umumî ve kudsî olan vazife-i imaniye ve hizmet-i Kur’âniyenin mahiyetini derkedelim inşaallah.
Şunu da unutmayalım: “Cesîm bir sefine-i Sultaniyede, âdi bir adam cüz’î vazifesini terk etmesiyle, bütün gemideki vazifedarların netaic-i hidematına halel getirdiğinden ve bazı da mahvettiğinden, bütün o vazifedarlar namına gemi sahibi ondan şedid şikâyet eder.
Kusur sahibi ise, diyemez ki: ‘Ben bir âdi adamım, ehemmiyetsiz ihmalimden şu şiddete müstehak değildim.’ Çünki tek bir adem, hadsiz ademleri intac eder. Fakat vücud kendine göre semere verir. Çünki bir şeyin vücudu, bütün şerait ve esbabın vücuduna mütevakkıf olduğu halde; o şeyin ademi, intıfası, tek bir şartın intıfasıyla ve tek bir cüz’ün ademiyle netice itibariyle mün’adim olur.”8
Bu yazıyı yazarken çokça istifade ettiğim Mustafa Osman (rh) Ağabeyin mektubunun son paragrafları bu yazının sonu olsun inşaallah.
“Ey Nurcular! Allah’ın sizlere ihsan ettiği ezelî lütfuna karşı secdeden başlarınızı kaldırmayınız. Gecenin soğuğuna aldırmayınız. Sizlere lütfunu hiçbir hususta esirgemeyen Rabb-ı Rahîm’e, gecenin bu mübarek saatlerinde kalkarak vazife-i şükrü eda ediniz. Ve bazıların düştüğü, istikbali düşünmek derdiyle akl-ı maaşı sarsan hâdiseler karşısında titremeyiniz, korkmayınız; Nur’un kudsî kerameti ve imdadını müşahede ediniz. Dünya fânidir, binler sene yaşamak olsa, bâki olan hayat-ı uhreviyenin yanında, hiç-ender-hiç mesabesindedir. Fakat fâni olmakla beraber, bâki hayatın bâki meyvelerini verecek bir mezraasıdır. Fırtınaların şiddeti, havanın dehşeti sizleri sarsmasın, korkutmasın. Bu mübarek mezraaya en mübarek ve nuranî ve verimli ve bereketli olan Nur tohumlarını ekiniz. Zira ‘Eken biçer’, atalarımızdan kalma mübarek bir sözdür.
“Ey Nurcular! Sizin hakikî vazifeniz, dünyaya bakmak değildir. Farz-ı muhal olarak dünyaya da bakılsa, bakınız ve görünüz ve zuhuru muhtemel dehşetli yangınlar sebebiyle ve o yüzden karşılaşmanız ihtimali bulunan tehlikeler dolayısıyla kat’iyyen sarsılmayınız, fütur getirmeyiniz. Çalışınız, çalışınız, çalışınız ve kat’iyyen inanınız ki; Nur’un şefaatı, Nur’un duâsı, Nur’un himmeti sizleri kurtaracaktır.”9
Üstad, Konuşan Yalnız Hakikattır’da şöyle diyor:
“Ben maddî ve manevî her şeyimi feda ettim, her musîbete katlandım, her işkenceye sabrettim. Bu sayede hakikat-ı imaniye her tarafa yayıldı. Bu sayede Nur mekteb-i irfanının yüzbinlerce, belki de milyonlarca talebeleri yetişti. Artık bu yolda, hizmet-i imaniyede onlar devam edeceklerdir ve benim maddî ve manevî her şeyden feragat mesleğimden ayrılmayacaklardır. Yalnız ve yalnız Allah rızası için çalışacaklardır.”
Evet, “Zaman, İslâmiyet fedaisi olmak zamanıdır.”10
“Eğer şimdi bunu yapmazsanız, yerinize kim yapacak?”11
—SON—
Dipnotlar:
8- 14. Söz.
9- Emirdağ Lâhikası, 79. Mektup.
10- Tarihçe-i Hayat, Isparta Hayatı, Üniversite Nur Talebelerinin bir açıklaması.
11- Hamza Andreas Tzortzis, Stand For Justice!