Gecenin karanlığında yürürken derin düşüncelere dalmıştım. Bu tefekkür dolu sahne çok hikmetli sırlar ile doluydu. Acaba burada bana ne anlatmak istiyordu Cenâb-ı Hak? O esrarengiz iki yıldızın diğer günlerde takipçisiydim. Küçük yıldız o parlak yıldızın etrafında dönüş hareketi yapıyordu, tıpkı bir pervane gibi...

Risale-i Nur’da geçen şu cümleler aklıma geldi; “Benim Hâlıkım bu dünyayı bana hane yapmış, güneş benim bir lambamdır, yıldızlar benim elektriklerimdir, yeryüzü çiçekli miçekli halılarla serilmiş benim bir beşiğimdir’ der Allah’a şükreder. (Sözler 115). Bizlerin her gün tefekkür edebilmemiz ancak Allah’ın inayetiyleydi. Allahu Ekber ki böyle haşmetli bir Zat bizim gibi aciz mahlûklarına hususî olarak sahneler kuruyordu. “Bahusus o saray içinde sinema perdeleri gibi her saatte hakikî menziller teşkil edilip, kemal-i intizamla elbise değiştirdiği gibi değiştiriyor.’’ (Sözler, 60) Elbette bütün bunları hakkıyla okuyabilmemiz için bizlere kâinatı anlatan bir ferman lâzımdı. ’’Ve o ferman-ı ahkem ise, Kur ’ân-ı Hakîm’dir (Sözler 65). Nefs-i emarem ile kalbim feryat ederken elimde olan kırmızı kaplı nur yaldızlı fermanı açtım, okudum, ferahlandım.

Ferahlarken kalbime şu düşüncelerle dolmuştu: Gökyüzünde en parlak olan çoban yıldızı mehdiydi. Şahs-ı manevî Nur şakirtleri namına duâ niyetiyle o küçük sönük yıldız ise kendimdim. İşte çoban yıldızı etrafında pervane gibi dönen Kur’ân talebesi yolunda ilerleyen nefis! Terbiyeye ihtiyacı olan senin nefsi emmarenin çobanı Nur hakikatleridir. Sürüden kaçarak rahata ereceğini sanan nefsin tek başına yoluna devam etmek istiyor. Bilmiyor ki sürüden ayrılınca kurt kapacağını. O öyle bir kurt ki sinsice ağını ören dünya hayatı. Kur’ân’a yapış ki sönük zekân, kısa düşüncelerin, perişan, müşevveş dimağın İman ile ziynetlensin. “Fikrin sönük ise; Kur’ân’ın güneşi altına gir, İmanın nuruyle bak ki: Yıldız böceği olan fikrin yerine her bir âyet-i Kur’ân, birer yıldız misillü sana ışık verir.” (Şuâlar) Sönük o yıldız ancak iman ile aydınlanır. Çoban yıldızı olmasa aslında kaybolmaya mahkûm gibi. Ancak onun desteğiyle dimdik, onun yol göstermesiyle yaşayabilir. Güvenilir bir liman Peygamberimiz (asm) misali. Şahs-ı manevî içerisinde olmak ise saltanattır iki cihanda. Şahs-ı manevî içerisinde paspas bile olabilmek şereftir. Rabbim her birimizin enelerini o şahs-ı manevî havuzunda hidayet suyuyla yıkayarak nahnü eylesin.

Rahmet ayından sonra bizlere armağan olarak gelen bayramda ise bu sahne bambaşka bir görüntüdeydi. Parlak yıldızın yanına hilâl şeklinde ay yerleştirilmişti. Hilâlin iç yüzü çoban yıldızına bakıyorken dış yüzü kendime. O hilâl Efendimiz’di (asm). Peygamberimizden (asm) aldığı Kur’ân ilmini varisi olan Bediüzzaman’a, oradan da sönük kalbime geliyordu. İşte benim mehdim Bediüzzaman’ın olmasının ispatıydı bu. Gökteki en parlak yıldızın o olması belliydi. Çünkü o asrın eşsiz güzelliğiydi. Peygamberimizden aldığı ilhamı asra okuyan müfessirdi.

Yâ Rab! Bunların ders ve tâlimlerinin hakkı ve hürmeti için, bize ve Risâle-i Nur Talebelerine imân-ı ekmel ve hüsn-ü hâtime ver. Ve bizleri onların şefaatlerine mazhar eyle. Âmin. Ey Rabbimiz! Unutur veya hatâya düşer de bir kusur işlersek bizi onunla hesâba çekme. [Bakara Sûresi: 286.] Ey Rabbimiz! Bizi doğru yola eriştirdikten sonra kalblerimizi sapıklığa meylettirme. Yüce katından bize bir rahmet bağışla. Muhakkak ki veren Sensin, duâ edip istediklerimizi bize bağışlayan Sensin.

Dünya semalarından vuslatına kavuşan Halil Uslu Ağabey’ime Allah’tan rahmet, sevenlerine sabr-ı cemil dilerim.