Aslında sonbaharın bile bir bahar çeşidi olduğunu yine en iyi şekilde bu topraklarda anlarsınız.
Sonbahar da; bir bahardır.
Yemyeşil olur yeniden hazan yağmurları ile birlikte çevremiz.
Hazan yapraklarının insan ömrüne benzeyen yapısıyla, sonbaharda;
Bir o yana bir bu yana uçuşmaları ile şairin aşağıdaki mısraları

“Yarın Hakk’ın huzurunda sorulsa:
Mevsimlerden hangisini istersin?
Derim: “Ben lâyık değilim bu iltifata
Bir sonbahar ikindisi isterim.”

ile alabildiğine etkilerken...
Siz daldan düşen, her gazalı geçen her bir ömür sermayenizdeki güne benzetip hüzünlenir.
“Gençlik ilkbahar gibidir, yaşlılık ise kışa benzer, öyle bir kış ki, arkasından bahar gelmez” diye hayıflanır iken ilkbahar yetişir imdadınıza!
Ebedî âlem huzuru sarar benliğinizi.
Hani; cennet ne çok sıcak ne de çok soğuk değildir.
Huzur dolu bir esenliğe ve bahar ılıklığına sahiptir ya.
Dehr Sûresi 13. âyette buyrulduğu gibi;
“Orada tahtlar üzerinde yaslanıp dayanmışlardır. Orada ne (yakıcı) bir güneş ve ne de dondurucu bir soğuk görürler.” müjdesi ile ferahlarsınız.
İşte yeni bir baharla daha müjdelenmekteyiz.
Baharı yaratan Rabbimize ebedî bahar olan cenneti yaratmak niye zor olsun ki?
İş; biz bu ebedî baharlara hazırlıklı mıyız?
“Ey bizi nimetleriyle perverde eden sultanımız! Bize gösterdiğin numunelerin ve gölgelerin asıllarını, membalarını göster ve bizi makarr-ı saltanatına celb et. Bizi bu çöllerde mahvettirme; bizi huzuruna al, bize merhamet et.
Burada bize tattırdığın leziz nimetlerini orada yedir. Bizi zeval ve teb’id ile tazib etme. Sana müştak ve müteşekkir şu muti raiyyetini başıboş bırakıp idam etme”