Önemli tarihî olayların yaşandığı Mayıs ayı demokrasi tarihimiz açısından da önemli bir aydır. Demokrat Parti’nin 14 Mayıs 1950’de iktidara gelmesi “demokrasi bayramı”, 27 Mayıs 1960 kanlı darbesi ise “kara bir leke” olarak demokrasi tarihimize geçmiştir.
14 Mayıs’ı demokrasi bayramı yapan tek partili baskıcı rejimden çıkıldığı, iktidarların seçimle gelip, seçimle gittikleri sistem olan demokrasiye geçildiği tarih olmasıdır. 7 Ocak 1946’da kurulan DP’nin 1950’de millet iradesiyle iktidara gelmişti.
Merhum Adnan Menderes’in DP’nin ilk kongresinde söylediği, “Memleketin yürüttüğü demokrasi yolunda hürriyeti sevenlerin hizmeti büyük olmuştur” sözleri demokrat misyonun amacını gösteriyordu. DP’nin seçimlerde kullandığı “Yeter! Söz milletindir” afişi milletin hâkimiyetini ve demokrasinin güçlenmesi ifade etmişti.
***
SİPARİŞ EDİLEN KUR’ÂN-I KERİM BİLE “DELİL” SAYILDI
10 sene süren DP iktidarında maddî ve manevî anlamda kalkınan Türkiye, 27 Mayıs darbesi ile maalesef ihtilâl geleneğinin başlatmıştı. Demokrasiye vurulan en büyük ve kanlı bu darbe Menderes yönetimindeki DP hükümetini görevden uzaklaştırıp, Meclis’i lağvetmişti. Bakan ve milletvekillerinin tekme tokat dövüldüğü, 592 kişinin yargılandığı Yassıada dâvâlarında sanıklar, mahkeme heyetinin hakaret ve aşağılamalarına maruz kalmış, milletvekilleri, verdikleri yasa tekliflerinden dolayı yargılanmıştı. Menderes’in Almanya’dan sipariş ettiği Kur’ân-ı Kerîm dahi “delil” olarak sayılmıştı.
Mahkeme Başkanı Salim Başol’un “Sizi buraya tıkan kuvvet böyle istiyor” sözü mahkemelerinin ne kadar hukuksuz olduğunu ispatlıyordu. Yassıada Mahkemeleri tam bir hukuk faciasıdır, hukuk katledilmiş, Türkiye, dünyada itibar kaybetmiş, demokrasinin, demokratikleşmenin önünü tıkamıştı.
***
İBRETLİK OLAYLAR
Darbe bildirisini okuyan Alparslan Türkeş’in oğlu Tuğrul Türkeş’in, 27 Mayıs darbesinin 48. yıldönümünde dönemin Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’e, darbenin üzerinden henüz 1-1.5 ay geçmişken, daha Menderes ve arkadaşları Yassıada’da yargılanırken komutanların çocuklarına Cumhurbaşkanı Gürsel’in evsahipliğinde Çankaya Köşkü’nde sünnet düğünü yapıldığını anlatması, halkın seçtiği iktidarı kanlı bir darbe ile devirenlerin aynı günlerde düğün yapması, darbecilerin zihniyetini ortaya koyması açısından ibretlikti.
27 Mayıs darbesinin 20 sene boyunca “demokrasi bayrami” olarak kutlanması demokrasi tarihimiz için bir utanç vesilesi olmuştu. Adnan Menderes, Fatin Rüştü Zorlu ve Hasan Polatkan’ın, Türk demokrasi tarihi için utanç verici kararlarla idam edilmesini “bayram” olarak ilân edenler bugün hayırla yâd edilmezken, milletin maddî ve manevî ihtiyaçlarını karşılayanları unutmaması milletin demokrasiye verdiği önemi göstermektedir.
İbretlik bir olay da Yassıada’yı “Demokrasi İbret Müzesi” yapmak yerine betonlaştırarak “Marmara’nın kalbinde eşsiz bir destinasyon” reklamlarıyla oteller dikilmesi oldu. İlk projenin mimarı Kültür ve Turizm eski Bakanı Ertuğrul Günay bunu “tarihe karşı büyük bir saygısızlık” olarak değerlendiriyor.
***
DARBENİN PANZERİHİ DEMOKRASİDİR
DP ile ülke tek adam sisteminden kurtulmuşken dört yıl önce yürürlüğe giren partili cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi ile yine tek adam rejimini girilmiş oldu.
Darbeleri konuşulur olmaktan çıkarmanın yolu hiç şüphe yok ki daha fazla demokrasi, daha fazla hürriyet, daha fazla adalettir…
Meclisin “daha” güçlü olması, denetleme görevini layıkıyla yapması, meşveret ve istişarenin hâkim olması ülkede darbelerin panzehiri olacaktır.
Özetle, millet vekâlet verdiği milletvekilleri eliyle “gerçekten” yürütmeyi ve yargıyı denetlemeli. Yani söz “gerçekten” milletin olmalı…