Hayat rutinini bozan bir şey oluverir ki, bazen insan sadece düşünmek ister.
Ne düşüneceğini bilmeden uzaklara bakmak. Uzaklarda aradığını görebilmek ister. Ama yine de ne aradığını bilmez. Bazen şehrin ışıkları, bazen çalışan insanlar, bazen de hastanenin âcil servisi...
Yorgun hisseder insan bazen. O kadar yorgundur ki sanki bir yatsa bir daha uyanmayacakmış gibi odasına veda eden bakışlarla bakarak uyur ve uyanır. Uyandığında sürekli şükreder, ama yorgunluğu hâlâ üzerindedir.
Yürümek ister insan bazen. Hiç durmadan, hiç yemeden ve içmeden sadece yürümek. Yürürken sadece yürüyeceği düz yolu görmek ve hiçbir şey yapmadan sadece ilerlemek. Ne arkasına bakmak ister ne de yanından geçen insanlara..
Bazen kalabalıklar içinde yalnız olmak Allah’a yakınlaştırır ve insan bazen sadece Allah’a yakın olmak ister.