Kurtarma ekipleri, yardım kampanyaları ve hükûmetlerin bildik hamaset vaadleri..

Gündemden düşmeyen depreme dayanıklı projeler, her seçimde oya kurban edilen şehirleşme planları, orman yangınları sonunda yangın yerine yapılan villalar, sadece kârını düşünüp demirden çimentodan çalan para gözlü müteahhitler..

‘99 dempreminde toplanan, rutine bağlanan ve nereye harcandığı belli olmayan deprem vergileri..

Bunlar hep yazılıp çiziliyor, ancak depremden daha yıkıcı ve yakıcı bir problemimiz var ki, ah iman, vah iman..

Korkusu ve sarsıntısı uzun seneler yürekten çıkmayan deprem, dünya hayatına yaralar açabilir bir felâket iken, imansızlık yarasının, hele ki gafletten gelen bir sarhoşlukla acısı yürekte hissedilmezse tedavisi ve telâfisi de çok zor. Dünya depremi evimizi başımıza yıkarken bu deprem ebedî hayatımızın damını başımıza yıkıyor. Burada beş on senelik eziyetli bir hayata bedel orada milyon seneler külfetsiz ve daimî bir hayatı tehdit ediyor.

Öyle ki; fen ve felsefeden gelen ve insanlığı helâkete sürükleyen bu illet, Müslümanları da enfekte ediyor.

Yine bir deprem sonrası yaralar henüz sarılmamış, enkaz yığınları altında belki hayat varken ve yine zina, bina tartışmaları ve yine Rububiyeti devre dışı bırakma gayretleri, hattâ istihzâ çabaları.

Ne yazık ki bu dalâlette olanlar kendileri ebedî bir helâkete giderken sürükledikleri dindarların onlara iltihak etmeleri ise en acı bir yara.

TÜFEĞİN TETİKLEYENİ YOK MU?

Deniliyor ki; “Yer altında biriken gaz ve madenlerin harekete geçmesi tabiî bir hadîsedir, nasıl bunu günahlara, isyanlara verirsiniz?”

Gariptir ki 17 Ağustos depreminde hutbelere kadar inen bu batıl düşünce, avam-ı müslimini de tesiri altına aldı ki, ara sıra derslere gidenler dahi bu dehşetengiz zehirlemelerden nasib aldılar. Öyle ki gazetemizin imtiyaz sahibi Mehmet Kutlular Ağabey; “Deprem İlâhî ikazdır” dediği için basın yoluyla halkı tahrik ettiği iddiasıyla 2 sene 1 gün ceza aldı. Zira birilerinin dalâlet ve zulümleri ortaya çıkıyordu ki en üst perdeden ceza verdiler.

Haydi ehl-i dalâleti geçtik, peki ya her gün yüz- lerce defa “La İlahe illallah ve hüve âlâ külli şeyin kadir” diyen Müslüman nasıl bu şirk kokan inançsızlıktan pay alabilir?

Hâlbuki “Allah’ı bilmek, bütün kâinata ihata eden rububiyetine ve zerrelerden yıldızlara kadar cüz’î ve küllî herşey onun kabza-i tasarrufunda ve kudret ve iradesiyle olduğuna kat’î iman etmek ve mülkünde hiçbir şeriki olmadığına ve “Lâ ilahe illallah” kelime-i kudsiyesine, hakikatlarına iman etmek, kalben tasdik etmekle olur.

Yoksa “bir Allah var” deyip, bütün mülkünü esbaba ve tabiata taksim etmek ve onlara isnad etmek, hâşâ hadsiz şerikleri hükmünde esbabı merci’ tanımak ve herşeyin yanında hazır irade ve ilmini bilmemek (..) elbette hiçbir cihette Allah’a iman hakikatı onda yoktur.”1

İşte deprem de Cenab-ı Hakk’ın kabza-i tasarrufunda bulunan yine O’nun emriyle harekete geçen (gaz, maden) unsurlarının bir neticesidir.

Fakat bu esbap silsilesinin tesadüf ve failsiz bir iş olduğunu düşünmek bir tarafa “bu Rabbimin âyetlerindendir” diyenlere saldırmak, hattâ hapislere atmak nasıl bir gaflet ve hıyanettir anlamak çok zor.

Meselâ; “Bir adam bir tüfek ile birisini vurdu. Vuran adama hiç bakılmasa, yalnız fişekteki barutun ateş alması noktasına hasr-ı nazar edip, bîçare maktûlün büsbütün hukukunu zayi’ etmek; ne derece belâhet ve divaneliktir. Aynen öyle de: Kadîr-i Zülcelal’in musahhar bir memuru, belki bir gemisi, bir tayyaresi olan küre-i arzın içinde bulunan ve hikmet ve irade ile iddihar edilen bir bombayı, ehl-i gaflet ve tuğyanı uyandırmak için “ateşlendir” diye olan emr-i Rabbanî’yi unutmak ve tabiata sapmak, hamakatın en eşneidir.” 2

Aslında mesele çok net; yapılan zulümleri göz ardı ederek siyaset veya dinsizlik taraftarlığıyla gazab-ı İlâhî’yi üstüne almamak.

“Umumî musîbet, ekseriyetin hatasından ileri gelmesi cihetiyle; ekser nâsın o zalim eşhasın harekâtına fiilen veya iltizamen veya iltihaken taraftar olmasıyla manen iştirak eder, musîbet-i âmmeye sebebiyet verir.” 3

Derdimiz budur, siyaset değil!

Dipnotlar:

1- Emirdağ Lâhikası. 2- 3. Sözler.