Allah katında en üstün olmanın gereği ittika yani Allah korkusu olduğuna göre burada İlâhî maksadın ancak ilim ehli ile olabileceğini işaretliyor.

Peki Rabbimizin âyette işaret ettiği âlim kimdir?

Üstadın da sıkça kullandığı ifade, muhakkik âlimlerdir. Yani iman-ı billah ve marifetullah ilmine vakıf, bilgiyi marifete dönüştürmüş, her şeyde esma-i İlâhîyi okuyan zatlardır.

Bu vasıfları taşıyan âlimler ilmin hakkını verir, hak ve hakikate ayine olurlar.

Bir yönüyle hakikat ışığını taşıyan kandil gibidirler.

Bunun yanında, ihlâs sırrını daima gönüllerinde taşırlar.

Aynı zamanda en güzel seciye ve karakter yanında ahlâk-ı Ahmediye ile de kuşanmışlardır.

Efendimiz (asm) bir hadis i şerifinde şöyle buyurdu: “İlim isteyin, onunla beraber sekinet ve halimliği de isteyiniz”.

 Diğer bir sözünde, ”ey Allah’ım beni ilimle zengin kıl, hilimle süslendir. Takva ile beni şereflendir, afiyet ile güzelleştir.”

Gördüğümüz gibi  ilm-i ledün sahibi efendiler Efendisi, (asm) ilmin yanına hilmi, yani yumuşaklık ve ağırbaşlılığı da koymuştur.

Şu halde Allah Halimdir, halim olanı sever, vakarı, kulu üzerinde görmek ister.

Şimdi konunun başında âyete tekrar bakacak olursak, Allah’tan en çok korkan kulların âlimler olduğunu bildirdiğine göre, demek ki o âlimler halim selim olmakla kemalat kazanmışlardır. 

Burada İslâm tarihinden bir misal verelim. İmam Azam Ebu Hanife’nin Yahudi komşusu yıllarca evinin bütün pisliğini onun avlusuna döküyor. Böyle bir durumda o tahammül göstererek hilm ve sekinet ile davranıyor. Sonunda onun bu güzel ahlâkını görüp şaşıran Yahudi Müslüman oluyor.

 Nur meşrebinde de şefkat hasletinin ve huyun yumuşak olması tavsiye edilmesi bu Kudsî emir ile tevafuk eder.

Allah’ın razı olduğu Resulullah’ın (asm) hoşnut olduğu ilim ehli olmak için hakikat ilminin yanında hilim ve sekinet sahibide olalım inşallah...

Mü’minlere karşı merhametle, ehli inkâra karşı izzetle mukabele etmek Kur’ân ahlâkının da gereğidir.