Gözlerinin içi parıldardı daima.
Ümidini kıramadı onlarca fırtına.
Nurun büyük kumandanı oldu bu kahraman
Dağlar büyüklüğünde imanı, sanki bir umman
Ümitsizliğe düşmemeyi öğrendi, Nurlarda,
Zahmeti çekti, rahmeti buldu inşaallah sonunda.
Aramızdaki uhuvveti sağlamak maksadıyla,
Lahana yaprağı kadar da olsa bir gazete bıraktı bizlere

Paha biçilmeyen bu miras, emanettir artık hepimize.
Daima dâvâsını düşündü, vakfetti hayatını.
Dâvâm dedi haykırdı hakikati, aradı hakkını.
Risale-i Nurlar o kumandanın hayat biçimiydi.
Hizmet Rehberi ise Zübeyir’in virdi idi.
Ey kahraman insan! Açtığınız bu yol,
Şimdi bizlere emanettir emin ol.
Yaşantısı ve sözleri şevk veren bu insana,
Sadakte diyoruz ve ruhuna el-Fatiha.