Medyada bugün yaşananları daha iyi anlayabilmek için, geçmişe bakmak gerekiyor.
Ertuğrul Özkök,“Hürriyet sadece okurlarının değil, başka gazetelerin yöneticileri ve yazarlarının da gündemini belirliyor” dediğine göre gelişmelere o cepheden bakmak yararlı.
Ne de olsa Hürriyet, “medyanın amiral gemisi.”
Bu geminin Genel Yayın Yönetmenliği koltuğunda da Ertuğrul Özkök oturduğu için kaptanın seyir defteri bize ışık tutabilir.
Özkök, 13 Aralık 2006 tarihli yazısında bu görevde 16. yılını doldurduğunu duyurmuştu. Pek tabiî ki yazısının da bu 16 yılın bir muhasebesine ayrıldığını düşünebilirsiniz. Özkök ise daha çok Hürriyet’in ne demek olduğunu anlatmayı ihtiyar etmişti. “16 yıl boyunca medyanın kurallarını hep biz koyduk” şeklindeki bir bakış açısıyla.
Bu zaman zarfında ayaklarına dolaşanların da kendilerini taklit edenlerin de eksik olmadığını belirtmişti.
Hem de, “Eh, bu 16 yıl boyunca hiç olmazsa maymunluğu öğrendiler diye düşündük” tartıyla.
Ne yalan söyleyeyim, “Şişin de patlayın” diye düşünmüştüm ilk okuduğumda.
Petrol Ofisine 1.6 milyar YTL’lik cezanın kesildiği günlerde olduğu için bu yazının büyüklük taslamadan ziyade birilerine, Hürriyet’in büyüklüğünü hatırlatma amacını taşıdığını fark etmiştim.
O birileri Sabah gazetesi ve Turgay Ciner ile Fatih Altaylı’ydı elbette ki.
Anlamadılar. 2007 yılı oldu Ertuğrul Özkök de Genel Yayın Yönetmenliği koltuğunda 17. yılına girdi. “Sözümü dinlesinler” diye sakal bırakmadı, ama 17 yılın altını çizerek yeni bir işaret fişeği daha çaktı. Hem de hasta yatağında. Ancak yazının dozu hiç de bir hastanın halet-i ruhiyesini andırmıyordu.
“Mahallenin yeni kabadayısı” başlığını taşıyan yazının hedefi doğrudan Sabah ve ATV’nin yeni patronu Turgay Ciner’di. Recep Tayyip Erdoğan’ın, Erkan Mumcu kürsüye çıkınca salondan ayrılıp, o inince gelerek, muhatap almadığını göstermesi gibi, Özkök de Altaylı’yı muhatap almıyor, doğrudan patronuna saldırıyordu.
Özkök manidar bir şekilde Uzan grubundan bir anekdot aktararak giriyordu konuya. “Sonunda derslerini aldılar ve sadece medya gruplarını değil, bütün şirketlerini kaybettiler” hatırlatmasında bulunarak.
Özkök’ün bu yönünü seviyorum. Lafı karnında fazla tutmuyor. Doğrudan muhatabına getiriyor: “Ne yazık ki son günlerde yeni türemiş bir medya patronu, bu yöntemleri bir kere daha tedavüle soktu” sözlerinin muhatabı Turgay Ciner.
Sonra eşkâl tarifi veriyor, bir robot resmi çiziyordu:
“Hürriyet arşivlerindeki elleri kelepçeli fotoğraflarına gidince ilginç bir mazi önümüze çıkıyor. 22 yaşında malî polisle tanışmış. 40 yaşında, 48 yaşında yine malî polis. Daha 50’sine gelmeden malî polis ikinci adresi olmuş. Gözaltılar birbirini kovalamış. Hangi iddiayla mı? Kaçakçılığın aklınıza gelecek her türlüsüyle…”
Özkök o günkü uyarısını,“Mahallenin bu yeni kabadayısı, şimdi mazisini kilim altına süpürüp hepimize namus dersleri vermeye kalkıyor. Bak şu konuşana ve konuşturduğuna” diye bitirmişti.
Bu yazının karşılığı, “hodri meydan” olarak gelince Özkök tekrar kaleme kâğıda sarıldı.
“Bak şu hodri meydan diyene. Utanması arlanması olan biri, ‘hodri meydan’ demeden önce durup kendi mazisine bakmalı” diye bir yazı kaleme aldı. Tabiî ki burada kastedilen “Döndüm baktım maziye” şeklindeki hicazkâr şarkı değildi.
Maziye bakması gereken Ciner, “utanması arlanması olmayan” ise çok değil bir yıl önce Özkök’ün silâhşor kalemi olan Fatih Altaylı’ydı.
“Geçmişte Uzanlar’ı, onun gibileri nasıl denetlediysek, bugün de, yarın da başkalarını ve en başta onları denetleyeceğiz” dedi.
Kavga konusu yine POAŞ’a kesilen cezaydı.
Hürriyet Genel Yayın Yönetmeni altın vuruşunu 25 Mart tarihli yazısında yaptı.
“Bir medya sahibi, gazetelerinin manşetlerini makineli tüfek haline getirmişse, başı kesilmiş tavuk gibi amok koşusuna çıkmışsa... Bilin ki, saklamaya çalıştığı büyük pislikleri, örtmeye çalıştığı büyük korkuları vardır” diyordu.
Sadece bunları demiyordu Özkök....
“Bir medya patronu, daha dün geldiği mahallede, ikinci gün Keşanlı Ali edasıyla dolaşmaya, ona buna omuz atmaya başlamışsa... Bilin ki yolun sonu yaklaşıyor demektir.”
Mahallenin delikanlısı raconu işte böyle hatırlatıyordu. Mahallenin yeni kabadayısına ya da Keşanlı Ali’ye. Ama en çok da Özkök’ün sevdiği deyimle amok koşusuna çıkmış başı kesik tavuğa...
Madem racon konuşuyor. Madem medya patronu değil, mahalle kabadayısına uyarılar sıralanıyor. O zaman bu mahalleye de medya mahallesi demeye dilim varmıyor.
Literatüre uygun düşsün bari.
Durum şu: Kurtlar Vadisi’nde baron bir racon kesti, destursuz bağa giren Ciner’in kellesi uçtu…
04.04.2007
E-Posta:
[email protected]
|
