Karmaşaların adı farklı, fakat sanki temelde aynı sorunlar var. Düşüncesizce, plansızca atılmış ve atılmaya devam eden adımlar… Söylem “Halka hizmet Hakka hizmettir” olsa da samimiyetsiz gelen uygulamalar ve sonrasında gelen kaos.
Patlama noktası Osmanlı döneminde Topçu Kışlası olan, fakat sonra yıkılarak yerine gezi parkı yapılan Taksim’deki ağaçlık alan. Park yıkılıp yerine Topçu Kışlası yeniden inşa edilmek isteniyor, ancak bu Topçu Kışlası şeklinde inşa edilecek yapının kullanım alanı üzerine halihazırda bilgi kirliliğinden öte birşey yok ortada. İşte bu kirlilik, tıpkı Reyhanlı’daki saldırı sonrası yayın yasağından dolayı oluşan bilgi kirliliği cinsinden bir kirlilik ve insanları sokaklara döktü. Mesele ağaç meselesinden çıkmış çoktan. Galeyana gelen insanları bir yöneticiye yakışan şekilde mantıklı ve teskin edici açıklamalarla yatıştırmak şöyle dursun, yaptığı açıklamalar ile daha da kışkırtan sayın Başbakanımız ve karmaşadan nemalanma peşinde olan, daha doğrusu varlığını karmaşa ile sürdüren gruplar da işi iyice çığırından çıkarıyor. Böyle zamanlarda hep olduğu gibi insanlar çok az düşünüyor, çok fazla konuşuyor ve yürüyor. Az da olsa bir kesimden orduyu göreve çağırma sesleri çıkmaya başladı bile. Elbette ki bu sözler akıllarından değil, kulaklarından akıyor söyleyenlerin dillerine. Fakat öyle bile olsa duymaya bile tahammül edemeyeceğimiz sözler bunlar. Polis orantısız güç kullanıyor, insanlar kışkırtılıyor, sosyal medya insanları galeyana getirecek düşüncesizce paylaşılmış yazılarla çalkalanıyor.
Bu kadar galeyana gelmişlik tanıdık bir durum, lâkin bunun neden hükümet eliyle desteklendiği garibimize gidiyor elbette. Kulaklarımız teskin edici açıklamalar beklerken neden kaosla beslenenlerin ekmeğine yağ sürülüyor? “Geri adım atmam” demek burnumuza gurur kokuları getiriyor. Kaldı ki geri adım atmak istemeyen insan adımlarını düşünerek ve planlı atar. Hem bu topraklar senin şahsî malın olmadığı gibi, bu insanlar da senin her dediğine he demek zorunda değil. Ayrıca maksadın üç beş ağaç olmadığı eylemcilerin söylemlerinden ve tavırlarından belliyken yangına körükle gitmek niye? Yoksa senin de maksadın 1940’larda yıkılan tarihî Topçu Kışlasını yeniden yapmak değil mi sorusunu akla getiriyor ister istemez. (Gerçi maksat tarihine sahip çıkmak olsaydı Ayasofya’dan başlardın diye düşünmeden de edemiyoruz ya, neyse konumuz haricinde girmeyelim. Bu konu başka bir yazı konusu olacak çapta çünkü.)
Birlik beraberlik ve hükümetimize güven ortamına en çok ihtiyacımız olan şu dönemlerde neden güvenimiz kırılıyor defalarca ve düşüncesizce? Demokrasi ve barış adımları atılırken neden temkinli davranılmıyor bu adımların sağlam olması için? Hükümetin “dindar” kimliğinden dolayı her yaptığı yanlışın dine mal edildiği ve bundan dolayı dinin ve dindarların hedef alınacağı gerçeği neden göz ardı ediliyor? Şu an bizim efelik taslamaları gururla izleyecek halimiz mi var ülkece, yoksa demokrasiye ve hakikî hürriyetlere doğru atılan emin adımlara mı? Amacımız vardı hani bir zamanlar, sivil anayasa amacımız, ona ne oldu? Hani terör sorunumuz vardı, bitecekti, ya ona ne oldu? Bunlar bizim meselemiz, hakikî meselemiz…
Yeter artık, sun’î gündemlerle oyalanıp halkı tahrik edenlere malzeme vermeler bitsin.