Gençlik enerji, canlılık, güç, heyecan ve atılganlığı çağrıştırır. Yaşlılık ise, bir kısım insanlar için güç ve kuvvetin sınırlı, ancak tecrübe, birikim ve bilginin yüksek olduğu bir hayat safhasını ifade eder.
Din ve dünya işlerinde başarıya ulaşılması için sadece gençlerin gayreti ve çalışkanlıkları yeterli olmaz. Bu iş için yaşlıların tecrübe ve birikimlerine ihtiyaç vardır. Tecrübe ve birikim kolay kazanılan bir merhale değildir. Bu merhale, sıkıntı ve problemlerle mücadele ederek hadiselerden dersler ve ibretler alarak elde edilir.
Hz. Peygamber (asm) ve ilk dört halife cihad, tebliğ ve idare işlerinde kabiliyet, beceri ve tecrübeyi ön planda tutarlardı. Sayılan özelliklere sahip kişileri yaşlarına bakmaksızın iş başına getirirlerdi. O dönemlerde gençlerle tecrübeli yaşlılar, birlikte uyum içinde hareket ederek İslâm’ı dünyaya tanıttılar. Peygamberimizin (asm) mihmandarı Ebu Eyyüp El Ensari (ra) yaşlılığında, Hz. Osman (ra) döneminde İstanbul’un fethi için yola çıkan orduya katılarak şehrin surları dibinde şehit olmuştur.
İstanbul’un, 21 yaşındayken Fatih Sultan Mehmed tarafından 1453 yılında fethedildiği bilinmektedir. O fetih, sadece Fatih’in gençlik enerjisiyle kazandığı bir zafer değildir. Bu fetihte, Çandarlı Halil Paşa, Zağanos Paşa gibi, padişahın etrafında engin bir savaş tecrübesine ve harp taktik bilgisine sahip vezirlerin ve Akşemseddin gibi maneviyat kutupların desteğinin bulunduğunu unutmamak lâzımdır.
Osmanlı Devleti, 17. yüzyılın ortalarında, genç Padişah Dördüncü Mehmed döneminde derin bir siyasî ve ekonomik krize girmişti. Sistemi tıkanmışlıktan kurtaracak biri aranıyordu. Genç padişaha, 70 küsur yaşında bulunan Köprülü Mehmet Paşa’nın sadarete (Başbakanlığa) getirilmesi teklif edildi. Şartları kabul edilen paşa işe girişti, üstün yönetim tecrübe ve becerisini devreye soktu, kısa zamanda krizi çözdü ve devlet işlerini rayına soktu.
Aziz Üstadımız Bediüzzaman, içlerinde gençlerin ve yaşlı ağabeylerin bulunduğu saff-ı evvel Nur Talebeleriyle birlikte, tek partili despot rejiminin ağır zulmü altında, başarılı iman ve Kur’ân hizmeti yapmış idi. Üstad, onlardan her birini kabiliyet ve gücüne göre hizmette istihdam etmiştir. Onlar da, genciyle yaşlısıyla uyumlu bir işbirliği içinde ona destek olmuşlardır.
Üstadın vefatından sonra, Nur dairesinde meşveret sistemini diğer ağabeylerle istişare ederek tesis eden Zübeyir Gündüzalp Ağabey, ferasetiyle Mehmet Kutlular gibi hizmette genç Nur Talebelerinin önünü açmış, onlara müstaid oldukları vazifeler vererek kabiliyetlerinin inkişafına zemin hazırlamıştır. O, gençlere ağabeyleriyle dayanışma içinde ihlâsla birlikte çalışma şuurunu kazanmalarını sağlamıştır.
Yeni Asya camiasında, halisane aktif vazife almak isteyen gençlerin önü açıktır. Bu gençlere şartlarını taşımaları halinde hizmet yapmalarının yolu açıktır. Onlardan yazarlık yapmak isteyenlere gazete ekibi yardım etmektedir.
Genç Nur Talebelerinin kendilerini yetiştirerek hizmet bayrağını teslim almaları camia tarafından şiddetle arzu edilmekte ve gençler teşvik edilmektedir.
Son söz: İman ve Kur’ân hizmetinde iyi bir başarının tahakkuk etmesi için ihlâs, uhuvvet ve tesanüt düsturları mu’cibince gençler ve tecrübeliler, saff-ı evvel ağabeylerin yaptığı gibi dayanışma içinde birbirlerine kuvvet vererek çalışmaları lâzımdır.