Annemizi, babamızı, kardeşlerimizi, arkadaşlarımızı seviyoruz.
Yaşadığımız yuvayı, kullandığımız eşyalarımızı, değerli kitaplarımızı. Daha doğrusu, güzel olan herşeyi severiz.
Sevme duygusu kalbimizde saklı. Neyi ne kadar seveceğimizi ise bilmiyoruz. Sevginin ölçüsü nedir?
Yaratıldığımız zaman duygularımıza bir sınır çizilmemiştir. Sevgi de böyledir. Sevmede ölçüyü bulamazsak aşırılıklara kaçabiliriz.
Sevgiye sınır çizmek elimizdedir.
Sevginin sonsuzuna layık olan yalnız Allah'tır. O'nun sevgisinin yerini hiçbir şey alamaz.
En çok Allah'ı severiz. Çünkü bizi insan olarak yaratan O'dur.
Bizi bir taş, bir bitki, bir hayvan olarak değil, yaratıkların en şereflisi olarak yaratan Allah'tır.
En çok Allah'ı severiz. Bize aklı, düşünme duygusunu, en gelişmiş organ ve duyguları veren O'dur.
Sevgiyi kalbimize damlatan O'dur. Eğer Allah insana böyle bir duygu vermek istemeseydi sevgiden yoksun kalır hiçbir şeyi sevemezdik.
O halde en çok onu sevmeli, diğer yaratıklarını da O'nun adına sevmeliyiz.
Allah'a sevmek, emirlerini tutmak, yasaklarından sakınmak demektir. Bir insan ibadet ettiği ölçüde Allah'ı seviyor demektir.