Temiz olmak, temizlenmek; dilimizde taharet ve nezafet kelimeleri ile anlatılır. Fakat taharet, nezafetten daha genel olarak maddî ve manevî temizliği kapsar.

Hadislerde temizlik, İslam dininin temeli olmakla birlikte, aynı zamanda “imanın yarısı” olarak tanımlanmıştır. (Müslim, Tahare 1)

Temizliğe bu kadar önem veren İslâm’ın temeli olarak kabul edilen namazın ilk iki şartı, temizlikle ilgilidir. Birincisi, abdestsizlik ve cünüplükten temizlik olan hadesten taharettir. İkincisi ise, namaz kılınan yerde, elbisede ve vücutta namaza engel olacak herhangi bir pisliğin bulunmaması demek olan necasetten taharettir. (el-Mergînânî, el-Hidâye, I, 43)

Cenab-ı Hakk’ın Kuddûs ismi, Allah’ın bütün noksanlıklardan münezzeh ve mukaddes olduğunu ders vermekle, bizi temiz bir kul olmaya davet eder.

Kuddûs ismine mazhar olmanın bir yolu da, maddî temizliğe dikkat etmektir. Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri, 30. Lem’a’da Kuddûs ismini şöyle anlatır: “Bir insan, bir ayda yıkanmazsa ve küçük odasını süpürmezse çok kirlenir, pislenir. (...) Demek bu fabrikaya bakan Zat, çok iyi bakıyor. Ve bu fabrikanın öyle tanzifçi bir Sahibi var ki, o koca fabrikayı ve o büyük sarayı küçük bir oda gibi süpürtür, temizler, tanzim ve tanzif eder. Ve o pek büyük fabrikanın büyüklüğü nisbetinde muzahrafatı ve enkazından kalma kirli maddeleri, süprüntüleri bulunmuyor. Belki büyüklüğü nisbetinde temizliğine ve nezafetine dikkat ediliyor. (...) Ve ism-i Kuddûsün cilve-i âzamından gelen tanzif ve nezafet, bütün kâinatın mevcudatını temizliyor, güzelleştiriyor. Beşerin bulaşık eli karışmamak şartıyla, hiçbir şeyde hakikî nezafetsizlik ve çirkinlik görünmüyor..” (30. Lem’a)