“Ya Resulallah! Hurmalıklarımızı da Muhacir kardeşlerimizle aramızda bölüştür.”
Bu teklifi Medineli Müslümanlar yapmıştı. Hicretten sonra Peygamber Efendimiz (asm) muhacirleri teselli için ensarla beraber bir araya toplamış ve onları birbirleriyle kardeş yapmıştı.
Kurulan bu kardeşlik müessesesi maddî manevî yardımlaşmayı gerektiriyordu. Böylece Mekkeli Müslümanları Medine’ye ısındırıyor, onlara destek veriyordu.
Ve bu uygulama din kardeşliğinin ilk örneğiydi.
Peygamber Efendimiz (asm) bu kardeşlik uygulamasını rastgele yapmamıştı. Mizaç ve kişilik uyumlarını inceden inceye dikkate alarak yapmıştı.
Bir gün Hz. Ebu Bekir (ra) ile Hz. Ömer (ra) el ele tutuşmuş geliyorlardı. Peygamberimiz (asm) bu samimî manzarayı bir süre izledikten sonra Sahabilere döndü:
“Nebiler ve Resullerden başka Cennetlik olanların en kâmilini görmek isteyenler şu gelenlere baksın.” dedi ve onları birbirine kardeş yaptı.
Yine bir gün Hz. Ali (ra) gözyaşları içinde Efendimizin (asm) yanına geldi:
“Ya Resulullah, sen Sahabileri birbirine kardeş yaptın. Ama benimle kimse arasında kardeşlik kurmadın?” dedi.
Bunun üzerine Peygamber Efendimiz şu sözleriyle Hz. Ali’nin (ra) gözyaşlarını dindirdi:
“Ya Ali, sen dünyada da Ahirette de benim kardeşimsin.”