Et kokarsa tuzlanır, ancak tuz kokarsa? İşte o zaman yandı gülüm keten helva.

Zira İslâm’ı referans gösterip yoksulluğa, yolsuzluğa ve yasaklara savaş açacağını söyleyen, bir nişan yüzüğüyle ortaya atılan dava! adamlarına bel bağladı bu millet.

Hâlbuki İslâm, bütün insanlığı vahşilikten, kölelikten, esirlikten, cehaletten kurtarmak; saadet, adalet, hürriyet ve hakça paylaşım için gelmiş, onu hayata geçirenleri ebedî ihya etmiş, dolayısıyla onu kendine rehber edenleri de bu sebeple başa getirip, teveccüh göstermiş.

Peki, nasıl olur da “adil düzen” diye iş başına getirilenler adalet, ekmek ve hürriyetimizi elimizden aldığı gibi, çamurlar, çirkefler içinde debelenip, sekülerleri aratacak hâle geldiler? 

28 Şubat’ta başörtüsü yasağı, ikna odaları, askeri ve bürokrasi vesayetinden yenilen tehditlerle mağdur edilen, vatandaş kurtarıcı diye dini siyasete alet edenlere teveccüh gösterince, iktidar kapıları sonuna kadar açıldı.

Seçim döneminde (mahalli de dahil) başörtülü kadınlarla kapı kapı dolaşıp oy toplayanlar, millete din üzerinden ciddi referanslar verdiler.

Her fırsatta dini kullananarak yüzde 50 gibi oy barajını aşınca, güç bende diyerek sekülerler de dahil muhalif kesimi mağdur etmeye başladılar. 28 Şubat evvelinde ulusalcıların; “bunlar başa geçerse memleket İran’a döner, zorla başımızı örter” korkuları olmadı belki ama, güç bende diyerek güçleri yettiği kesimlere çökmeye başladılar. Her kim muhalif varsa (gazete, cemaat ve STK) hain, terörist diye düşman ilan edip her yere saldırdılar. Bu dışlama yerleşince, bu defa mallara çöktüler.

Her yere tezgah kurup, dernekler vasıtasıyla belediyeleri sağılan koyun misali sömürmeye, KPSS’yi hiçe sayarak devlet kademelerine kendi adamlarını yerleştirip liyakat yerine (parti) sadakati getirerek gençlerin hakkını gasp ettiler. (Ki, devlet onların kontrolünde değilmiş gibi, birileri soru çalıyor diyerek bunu yaptılar)

Eğitim, sağlık, imar, teknoloji hamleleri (propaganda) malzemesi üzerinden nice yolsuzluklara bulaştılar. Parti teşkilatlarından milletvekili, bakan, CB danışmanlarına kadar öyle bir ağ kurmuşlar ki, şebeke ve mafyatik yapılara kadar birbirlerini ele verince Türkiye bunu görmeye başladı. 6666 ayete göre hayatımızı şekillendirdik diyen milletvekilinden, sarayın ekonomi yüksek kurulu üyesi, SPK başkanı, danışmanlar, külliye de toplanıp rüsvet ağı kurmuşlar. Çocuklarına ekmek alamadığı için intihar eden insanların olduğu bir memlekette, yüz milyon dolarlar, yatlar, katlarla millete çökmüşler. Son zamanları ifşa olan bu belgeli rüşvet ağları belki de buz dağının görünen kısmı. Bunun ayak seslerini de iddiaların dogruluğunu ispatlayan Cumhurbaşkanının bu adamları görevden alması oldu. 

Asĺında, 17/25’le su yüzüne çıkmaya başlamıştı her şey. Ayakkabı kutularında gizlenen rüşvetleri sıfırlamak için konaklara yatırımlar, eniştelere dağıtmalar, dört bakanın aldığı rüşvetler neticesinde istifalar, Reza Zarrab’ın ABD’de yargılanıp rüşvet itirafları, Man adalarında offshore hesaplar, marinalara çökmeler, Fetö borslarını görmezden gelip hükümete darbe diye geçiştirerek, suçluları dışarı görevini yapan savcı, hakim ve emniyet güçlerini hapse tıkadık. Niye? Çünkü İslâmcı diye inandık, yapmazlar dedik!

Hâlbuki biz burada boğazımızı yırttık “din adına siyaset olmaz” diye, netice bizi bir yerlere iltisakladılar. 

Biz aslında sarı öküzü vermeyecektik!