Ramazan-ı mubareğin son günü sabahında, bir vefat haberi alıp üzüldük. Üstadımızı da gören, ailece ehl-i hizmet olan; Ali Demirel ağabeyin hanımı, Şükran teyzemizin vefat haberiydi bu. Allah rahmet eylesin, makânı cennet olsun. Bayramı Cennette olsun inşâallah teyzemizin. Diyarbakır’ın Askeri abisi de, bu mubarek Ramazanın son gününde vefat etti. Allah rahmet eylesin.

Askeri ağabeyle, ilk defa Ankara’da, hemşehrisi olan Aziz Dinlen ağabeyin evinde tanışıp, konuşmuştuk. Hasbi, hizmet eri olmaya tercih eden ağabeylerimizden biriydi. Balıkesir’de çalıştığım senelerde, 30 sene kadar önce büroya uğradığımda bir baktım, Askeri ağabey orada. “Hayırdır abi? Hoş geldin” deyip konuştuk. Kızı oradaymış, damadı da Balıkesir’de çalışıyormuş, onlar için gelmiş. Bir müddet de kaldı, beraber sohbetlerde de görüştük, ziyaret ettik, misafir ettik. Damadıyla ilgilenmemi çok istedi. Tanıştık, muhabbet ettik. 

O tarihten sonra, daha Askeri ağabeyi görememiştim. Onlar, gerçekten, kahraman insanlardı. Zor günlerde, nur davasına gönül vermiş kahramanlardandı. 

İsmiyle müsemma askeri hastahanede sağlık memuru iken, oradan emekli olmuştu. Allah rahmet eylesin, makamı cennet olsun.