Bu akışın önünde durmaya yeltenen siyasalar, kaybetmeye mahkûmdurlar.
Halk adına devleti ele geçirenler, halk adamlığından vazgeçip devlet adamlığına heveslenirlerse, yok olacaklardır.
Buna en iyi örnek “Halkçı Ecevit” olup, güç aldığı halk yerine devlet adamlığı baskın geldiği için, bir zamanlar Merve Kavakçı’ya Meclis’te “Burası devlete meydan okunacak yer değildir” demiş, fos çıktığı için de yok olup gitmişti.
Hâlbuki meclis, halk temsilcilerinin tam da o devlete meydan okuyacakları yegâne yerdir.
İşte şimdilerde de, halkın büyük teveccühü ile işbaşına gelmiş bulunan Erdoğan, başta polis teşkilâtı olmak üzere devlet bürokrasisine övgüler yağdırmakta; böylece o da tıpkı Titanik gibi, aynı kaderin buz dağına doğru hızla yol almaktadır.
Zira devleti koruma güdüsüyle ne Kürt sorunu çözülür, ne de halkın ekmeği büyütülür.
Her iki alana da sadece seçkinler yerleşirler.
Bütün problemlerin hâlli, eninde sonunda ancak bireyin ve toplumun özgürleşmesi ve zenginleşmesiyle gerçekleşecektir.
Tohumları buna gebe kalmayan, tomurcukları o renkte açmayan hiçbir politikanın kıymet-i harbiyesi olamaz.
Namık Çınar,
Taraf, 26 Temmuz 2013