Daha önce de Bileciğimizden Yeni Asya haberlerini vermiştik. İlk dershanemizin açılışı çok çok büyük bir heyecan ve mutluluktu bizim için. Hatta yine bu satırlarda ’küçük mütevazi olan Bileciğimiz’de küçük bir dershane açtık’ demiştik. O küçük dershanemiz bizim ilk göz ağrımızdı. Dershanemiz dardı, fakat kalbi geniş insanlar hep ziyaret etmişti bu dershanemizi. Güzel anılar yaşamış, kanaat etmiştik bu küçük dershanemize. ’Kanaat eden bereket bulur’ diyor ya Üstadımız İktisat Risalesi’nde, biz de bu dershanemize kanaat ettik. Şükrettik Rabbimize, ’Şükür nimeti ziyadeleştirdi’ adeta. Şimdi sıkı durun, size bir müjdem var; küçük mütevazi Bileciğimizde kocaman bir dershanemiz var artık. Rabbimize hamd olsun, inşaallah hizmetlerimiz Allah için olsun ve kıyamete kadar daim olsun.
İlk Yeni Asya hizmet adımlarını attığımız günden bu yana, elhamdülillah meşveretlerimizi oturttuk. Şahs-ı manevinin devamı için tek başına değil, ortak kararlarımızla hizmet adına bir şeyler yapmaya çalıştık. Her ay düzenli bir şekilde hanımlar olarak meşveretimizi yapıyoruz. Allah için bir araya gelip, “daha neler yaparız”ı konuşuyoruz ya, sanki bu konuşmalar dua niyetine geçiyor ve sanki o meşveretteki dakikalar icabe-i saat oluyor, biz sadece fikir sunuyoruz, o fikirler Rabbimizin izniyle hemen meyve veriyor, işleyiş başlıyor. Adeta Cenab-ı Allah bizi bu  hizmette istihdam ediyor ve aldığımız kararları uygulamaya geçirtiyor. Bu meşveretlerimizle hizmetimiz tıkır tıkır işliyor maşaallah. Yoksa sayı olarak baksak birkaç kişiyiz, inayet-i İlahiye imdada koşuyor ve belki onlarca kişinin yapacağı işler yaptırılıyor bize.
Risale-i Nur’daki şu muazzam satırlara bakın:
“Evet velâyetin kerameti olduğu gibi, niyet-i halisenin dahi kerameti vardır. Samimiyetin dahi kerameti vardır. Bahusus lillah için olan bir uhuvvet dairesindeki kardeşlerin içinde, ciddi, samimi tesanüdün çok kerametleri olabilir. Hatta şöyle bir cemaatin şahs-ı manevisi bir veliy-yi kâmil hükmüne geçebilir; inâyâta mazhar olur.” (Barla Lahikasıi, s. 15)
İşte yine meşveretimizde konuştuk, daha büyük bir dershane veya ikinci bir dershane açılması meselesini, elhamdülillah nasip etti Rabbimiz. Tuttuğumuz daire badana boya istiyordu. Üç beş gün içinde badana boyası, temizliği yapıldı. Yepyeni eşyalar sipariş verildi. Yaklaşık on gün içinde yeni dershanemiz hazırdı. Acele ediyorduk, çünkü üniversitenin açılmasına çok az kalmıştı, öğrencilerimiz gelene kadar dershanemizin hazır olması gerekiyordu. Öyle de oldu elhamdülillah. Kısa bir zamanda az sayıda kişi ile, çok işler yapılmıştı. Bu, Rabbimizin inayeti değilse nedir?
“Cenab-ı Hakk’ın ihsan ve keremiyle sizlerle gayet kudsî ve gayet ehemmiyetli, gayet kıymettar ve her ehl-i imana menfaatli bir hizmette taksîmü’l-mesai kaidesiyle iştirak etmişiz. Tesanüdümüzden hâsıl olan bir şahs-ı mânevinin fevkalâde ehemmiyet ve kıymeti ve üstadlığı ve irşadı bize kâfidir.
Hem madem bu zamanda her şeyin fevkinde hizmet-i imaniye en ehemmiyetli vazifedir; hem kemiyet ise keyfiyete nisbeten ehemmiyeti azdır. Risale-i Nur’un talimatı dairesinde ve bizlere bahşettiği hizmet noktasında feyizli makamlara kanaat etmeliyiz. Haddinden fazla fevkalâde hüsn-ü zan ve müfritane âlî makam vermek yerine, fevkalâde sadakat ve sebat ve müfritane irtibat ve ihlâs lazımdır. Onda terakki etmeliyiz.” (Kastamonu Lâhikası, s. 61)
Rabbim iman ve Kur’ân hizmetinden bizleri ayırmasın, ihlâsımızı, tesanüdümüzü ve kardeşlerimizle müfritane irtibatımızı kuvvetlendirsin. Âmin.
Yepyeni hizmetlerde buluşmak ümidi ve temennisiyle. Allah’a emanet olun.