Her tarafta renk renk çiçekler, kuş cıvıltıları, bazen serin bazen ılık rüzgârlar ile sık ve bereketli yağmurlar. Bu enfes tablonun içinde yer almak çoluk çocuğumuzla yeniden diriltilen tabiatın içinde hoş zamanlar geçirmek için bu hafta sonu dışardayız.

Kitap kokusu, beni daima küçüklüğüme götürür. Uçsuz bucaksız hayallere daldığım, tarifsiz duygular yaşadığım bin bir anımı tazeleyen kitaplar… Okumak ve araştırmak, çok keyif aldığım bir alışkanlıktır. Bana eskimeyen hayallerimi hatırlatır. 

İşte böyle başımıza geleceklerden bihaber, tüm aile fertlerinin aradığını bulabildiği son derece zengin kitabevindeyiz. Eşimle, oğullarım bir tarafta başarılı ve ünlü kişilerin biyografilerinin yer aldığı bir kitabı inceleyip aralarında tartışıyorlar. Kızımla ben de başka bir tarafta kendi dünyamıza hitap eden kitapların arayışı içindeyiz. Ne olduysa o anda oluverdi. Aniden sirenler çalmaya başladı. Ardından hoparlörlerden bir anons: ‘’Sayın misafirlerimiz, alışveriş merkezimizde yangın başlamıştır. Lütfen panik yapmadan alışveriş merkezini boşaltalım.’’

Bir anda kendimizi yoğun bir dumanın içinde buluverdik. Göz gözü görmeyecek derecedeki bu kötü kokulu dumanın ve kapılara doğru koşturan insanların arasında bir yandan koşar adımlarla çıkmaya çalışıyor, öte yandan elimizle ağzımızı kapatıp dumanı solumaya engel olmaya çalışıyoruz ama hızlı yol alabilmek mümkün değil. İnsanların kimi dehşet içinde, kimi korku ve panikle çaresizce etrafına bakıyor, oradan bir an önce kurtulmak için koşturuyorlar. Bu hal, bir an o atmosferden çıkıp olan biten karşısında ne kadar zayıf ve aciz olduğumuzu düşünmeme vesile oldu. Ardından üstadımın şu sözünü hatırladım. “Demek insan, bu dünyaya yalnız güzel yaşamak için ve rahatla ve safa ile ömür geçirmek için gelmemiştir. Belki azîm bir sermaye elinde bulunan insan, burada ticaret ile ebedî daimî bir hayatın saadetine çalışmak için gelmiştir.” (Bediüzzaman Said Nursi, Lem’alar, 25. Lem’a-Üçüncü Deva)

Allah’a her durumda teslim olmak, başımıza gelen bela ve musibetler karşısında O’na sığınıp, yalnız O’ndan yardım dileyip sabır, şükür ve metanet içinde yol almayı bize öğrettiği gibi, bu dünya misafirhanesinde, vücudumuzun da bir emanet olduğu bilinciyle yaşamak daima o emanetin sahibi yüce Allah’a yaklaştırır. İmanımızı ziyadeleştirir, teslimiyetimizi kolaylaştırır. O’na teslim olan hiçbir zaman yarı yolda kalmaz. O, ne güzel vekildir. Kendine vekil olarak Allah’ı seçen imtihanlar neticesinde, alacağı mükâfatla kuvvet bulur, elem ve kederden kurtulur. Öyleyse Efendimizin (asm) “Ölmeden önce ölünüz” mucizevi ifadesi ile buyurduğu gibi. Ölmeden önce ölmek, meseleler ve olaylar karşısında aciz, zelil ve elem içinde olmaktan bizi kurtarır. Sonsuz kudret sahibi olan Zata bağlar, bu dünyanın geçici elemlerini izale eder; ebedi nimet, lezzet ve zevklerin kapılarını açar, tefekküre sevk eder. Zavallı insan kalbi ancak o zaman mutmain olur.

Yangın anındaki o korku dolu bakışlar ve çaresizlik bana, ölmeden önce ölmediğimiz gibi akıbetimize dair küçük ve geçici uyarılar ve imtihanlar karşısında dahi ne kadar zayıf ve aciz olduğumuzu hatırlattı. Bu yangın hadisesinden kendi adıma aldığım ders ve çıkardığım sonuç ise şu: Hz. Ömer’in (ra) “Ölümü yattığın zaman yastığının altında, kalktığın zaman karşında bil” enfes sözünü kalplerimize ve hayatlarımıza düstur edip, yaşamalıyız.

Bizler son derece aciz ve fakiriz, ancak Allah’ı bulur, ona dayanırsak aczimiz ve fakrımız izale olur. Onun sonsuz kuvveti ve nimetlerinden istifade ederiz.

(Bizim Aile, Haziran 2024 sayısından kısaltılarak alınmıştır.)