Ötede, beride veya sosyal medyada duyulan, görülen son mesele de, “Yeni Asya’ya biat ettirme, ele geçirme ve çökertme projesinin” devamı olduğu Bediüzzaman’ın tesbit ve teşhisiyle sabittir:
Bu gayretler, dindarı dindara, cemaatleri cemaatlere, cemaatimiz içindekileri biribirine düşürüp kırdırma operasyonunun bir parçasıdır.
“Komitelerin aldatmaları ve desiseleriyle ve bahanelerle” (Emirdağ Lâhikası, s. 399.) her zaman çıkarılmak istenen kavga ve fitnelerdir.
Ki, Üstad Hazretleri bu hususu her on beş günde bir defa okumamızı tavsiye ettiği İhlâs Risalesi’nde bize hatırlatır:
“Mühim ve büyük bir umur-u hayriyenin çok muzır mânileri olur. Şeytanlar o hizmetin hâdimleriyle çok uğraşır…” (Bediüzzaman, Lem’alar, s. 169, 171.)
Mesele bundan ibaret ve bu kadar basittir. Zübeyir Ağabey’in, “Kardeşim ihtilâflar bitmez; birini bitirirsin diğeri başlar, sen hizmetine bak” dediği husus da tam olarak burasıdır. “Sıkıntılar, manialar” hiçbir zaman bitmez. İnsan ve imtihan olan yerde problem vardır. Önemli olan biz neresindeyiz? Çıkaran tarafta mı, körükleyenler cephesinde mi, umursamazlar yönünde mi, yoksa çözmeye çalışanlardan mıyız?
Risale-i Nur’un yüzlerce yerinde nazara verilen “yıpratma, problem çıkarma, ifsat etme” hadisesinden birkaçı şöyle:
“Bir seneden beri, gayet dikkatle içimize casusları sokan ve safdil ve cür’etkâr talebelerin ifşaatını zapt eden ve bil’iltizam bizi perişan ve mesleğimizden pişman etmek için her vesileyi istimal eden” (Şuâlar, s. 289.) “Ehl-i dünyanın hafiye/ajan ve propagandacıları…” (Mektubat, s. 401, 402.) halen icraatlarına devam etmiyorlar mı; ıslâh-ı hal mi etmişler? Şüphesiz ki, hayır!
“O herif, bana çok sıkıntı vermesi ve o gençleri ifsad etmesiyle bildim ki, sizlerin irşad ve ıslâhlarınıza karşı zındıka, ifsada ve ahlâkları bozmaya çalışıyor.” (Bediüzzaman, Şuâlar, s. 279.)
“Dikkat ediniz, küfr-ü mutlakı müdafaa eden gizli komite içinize parmak sokmasın. Benim komşudaki koğuşa parmağını soktu, beni azap içinde bıraktı…