Tuhaf uygulamalardan birisi de, Sigara ve reklâmları yasaklandığı halde, “Bütün kötülüklerin anası içki / alkole” karşı tedbir almak bir yana, kitle iletişim vasıtalarıyla adeta teşvik ediliyor.

Halbuki yapılması gereken şey, konu ile ilgili kanunların işletilmesidir. 

Bilhassa Millî Eğitim Bakanlığı, Anayasanın 58. Maddesinin yüklediği temel görevi görmezlikten geliyor. Meselâ, orta dereceli ve yüksek okullardaki öğrenci toplantılarının içkili-sigaralı yapılıyor ve bunlar hiçbir takibe uğramıyor.

İlim adına ekranlara çıkarılan (sözümona) uzmanların; alkolün azının zararsız olduğu, hattâ azını tavsiye eden beyanları, ülkemizde bu ölümcül alışkanlıkların henüz tehlikeli boyutlarda olmadığı yolundaki aldatıcı veya yanıltıcı ifadeleri; bazı eğitimcilerin ve önemli kişilerin kötü örnek olmaları. 

Yine devletin Tekel’de üretim ve tüketim artışını esas alan tutumu. Ve yerli üretimi, büyük döviz kaybını göze alarak, ağır ve pahalı ithal içki ve sigara ile desteklemeye devam etmesi. Bilhassa biracılara, 3023 sayılı kanunla getirilen, yerinde kısıtlamaların kısa zamanda gevşetilmesi ve biracılara önemli mâlî yardımlar yapılması.

Alkolizmin itici gücü olan bira tüketiminin, keza birahane ve meyhanelerin önceki çizgisini katlamaya doğru yol aldığı basının günlük konuları arasında.

Eğitimimiz, gençlerdeki bunalımı arttıran maddeci ve çıkarcı felsefelerin çizgisinde devam ediyor. Gerçekten millî, ahlâkî ve ciddî bir temele oturtulamadı. 

En yaygın ve güçlü eğitim kurumu olan TRT’nin yanı sıra diğer özel TV ve radyoların da (bir ikisi hariç) konuyu benimsememeleri ve TV’lerdeki yerli-yabancı filmlerin büyük çoğunluğu ile tam tersini (özendirici tablolar) sergilemeleri.

Sinema müessesesinin aynı konulardaki başı boşluğu, sorumsuzluğu, san’atkârların (!) çoğunlukla kötü alışkanlıklı kişilerin (idol) olması ve hayatlarının sözlü ve yazılı yayın vasıtalarında reklâm edilmesi. Ve işte devletin ve kurumlarının bunlara seyirci kalması...