● “Riyaset-i şahsiyenin kat’iyen aleyhindeyim.” der. (ESDE, Nutuk, s. 196) Ve ayrıca, “Bir şahsın tehevvüsü için büyük bir daire-i muhita hareket-i mühimmesinden durdurulmaz...” (Kastamonu Lâhikası 220) Bir şahsın gelip geçici nefsi istekleri için meşrûtiyet/demokrasi, meclis, şûrâ, parlamenter sistem durdurulamaz.

● Geri kalmamızın sebebi istibdattır. İstibdat; hiçbir hukukî kanun ve kural tanımadan şahsa veya zümreye dayalı keyfi yönetimdir. Diktatörlük, tek adam yönetimi, yani, “riyaset-i şahsiye.” Şeffaflık, kontrol yoksa, yöneticiler sorgulanamazsa istibdat ve keyfilik hakim olur.  

● “Zaman-ı istibdâdın hâkim-i mânevîsi kuvvet idi; kimin kılıncı keskin, kalbi kâsî olsa idi, yükselirdi. Fakat, zaman-ı meşrûtiyetin zenbereği, rûhu, kuvveti, hâkimi, ağası hak’tır, akıl’dır, mârifet’tir, kânun’dur, efkâr-ı âmme’dir; kimin aklı keskin, kalbi parlak olursa, yalnız o yükselecektir.” (Münâzarât, s. 33) İşte, bu ve benzeri ölçüleri okusa da anlamayan, anlasa da uygulamayan yanılır, yanıltır, savrulur!  

“Üstad” dedikleri halde bunu kabul etmeyenler yok mudur? Bedenen burada, zihnen eski zamanın kuytularında! Meşveret, demokrasiyi hazmedip sindiremediklerinden şahıs ve zümre istibdadını kurtuluş çaresi görüyor; keyfi işler yapanları alkışlıyorlar! Oysa, “Demokratlık, hürriyet-i vicdan, İslâmiyetin bu kanun-u esasîsine dayanabilir. Çünkü kuvvet kanunda olmazsa şahsa geçer. İstibdat, mutlak keyfî olur.” (Emirdağ Lâhikası-II, s. 492)  

Bugün 1930’ların istibdadı, keskin kılıcı, kalp katılığı dayatılıyor! Bu çemberi kırarak ve demokrasi zembereğini kurup istibdada cephe almalıyız. Riyaset-i şahsiyeye, keyfiliğe değil; hakka, haklıya, akla, kanuna, hukuka sahip çıkmalı.  

Risale-i Nur’un içtimaî, siyasî temel meslek ve meşreplerinden birisi meşrûtiyeti talep etmektir. Zira, “Meşrûtiyet hâkimiyet-i millettir; siz dahi hâkim oldunuz. Umum akvâmın sebeb-i saadetidir; siz de saadete gideceksiniz. Bütün eşvâk ve hissiyât-ı âliyeyi uyandırır; uyku bes, siz de uyanınız. İnsanı hayvanlıktan (güdülmekten) kurtarır; siz de tam insan olunuz. İslâmiyetin bahtını, Asya’nın tâliini açacaktır. Size müjde. Bizim devleti ömr-ü ebedîye mazhar eder. Milletin bekâsıyla ibkâ edecek; siz daha me’yus olmayınız.” (Münâzarât, s. İnternet, 23)