Sayısı yediyi bulan gazete ve dergilerdeki yazılarına baktığımızda kendisine ‘gazeteci/yazar’ diyebiliriz. Onun yazılarından ayrıca gazete ve gazetecilerin nasıl olması gerektiği, ayrıca o dönemin gazete ve gazetecilerinin nasıl bir yayın politikaları olduğunu da öğrenmiş oluyoruz. 

Bu görüşlerin bir kısmını sizlerle paylaşmak istiyorum:

Kendisini siyasetle ittiham edenlere karşı Barla Lâhikası’nda Isparta Cumhuriyet Başsavcısı’na şunları yazmış: “On üç seneden beri bir gazeteyi okumadığımı ve dinlemediğimi, sekiz sene oturduğum Barla halkıyla işhad ediyorum. 

On üç sene, bu zamanda siyasetin lisanı olan gazeteyi dinlemeyen, işitmeyen, istemeyen bir adamın siyasetle alâkası olmadığı ve sekiz aydan beri merkez-i vilâyette bütün buradaki benimle temas edenlerin şehadetleriyle, siyasete taallûk eden hiçbir meseleye temas etmediğimi gösterebilirim.” 1

Gazetelerde neşrettiği makalelerdeki görüşlerine aynen sahip çıkarak şunları söylüyor: “Gazetelerde neşrettiğim umum makalâtımdaki umum hakaikta nihayet derecede musırrım. Şayet zaman-ı mâzi cânibinden, Asr-ı Saadet mahkemesinden adâletnâme-i Şeriatla dâvet olunsam; neşrettiğim hakaikı aynen ibraz edeceğim. Olsa olsa o zamanın ilcaatının modasına göre bir libas giydireceğim. Şayet müstakbel tarafından üç yüz sene sonraki tenkidât-ı ukalâ mahkemesinden tarih celbnâmesiyle celb olunsam, yine bu hakikatları tevessü ve inbisat ile çatlayan bazı yerlerini yamalamakla beraber, taze olarak orada da göstereceğim.” 2

1908-1909 yıllarındaki yayımlanan gazetelerin durumu ile ilgili olarak onların yabancıların fikirlerini yayan yayın organları olduğunu söylüyor: “İşte aynen bu misal gibi âlem-i İslâm ve Asya, muazzam bir camidir. Ve içinde ehl-i iman ve ehl-i hakikat, o camideki muhterem cemaattir. O haylaz çocuklar ise, çocuk akıllı dalkavuklardır. O serseri ahlâksızlar; frenkmeşreb, milliyetsiz, dinsiz heriflerdir. Ecnebi seyirciler ise, ecnebilerin naşir-i efkârı olan gazetecileridir.” 3

“Eski Said sigara ile beraber gazeteleri ve siyaseti ve sohbet-i dünyeviye-i siyasiyeyi terk etti.” 4

Said Nursî Hazretleri’nin, gazetecilerin haysiyet kırıcı yayınlarından dolayı makale neşretmesi: “Gazeteler iki kıyas-ı fâsid cihetiyle ve haysiyet kırıcı bir neşriyat ile ahlâk-ı İslâmiyeyi sarstılar. Ve efkâr-ı umumîyeyi perişan ettiler. Ben de gazetelerle, onları reddeden makaleler neşrettim. Dedim ki: Ey gazeteciler! Edipler edepli olmalı, hem de edeb-i İslâmiye ile müteeddip olmalı. Ve onların sözleri, kalb-i umumî-i müşterek-i milletten bîtarafane çıkmalı. Ve matbuat nizamnamesini, vicdanınızdaki hiss-i diyanet ve niyet-i hâlisa tanzim etmeli. Halbuki, siz iki kıyâs-ı fâsidle, yâni taşrayı İstanbul’a ve İstanbul’u Avrupa’ya kıyas ederek efkâr-ı umumiyeyi bataklığa düşürdünüz. Ve şahsî garazları ve fikr-i intikamı uyandırdınız. Zira; elif bâ okumayan çocuğa felsefe-i tabîiye dersi verilmez. Ve erkeğe tiyatrocu karı libâsı yakışmaz: Ve Avrupa’nın hissiyatı, İstanbul’da tatbik olunmaz.” 5 

Dipnotlar:

1- Bediüzzaman Said Nursî, Barla Lâhikası, s. 198. 2- BediüzzamanSaid Nursî, Beyanat ve Tenvirler, s. 22. 3- A.g.e, 133. 4- Bediüzzaman Said Nursî, Beyanat ve Tenvirler, s. 145. 5- Bediüzzaman Said Nursî, Divan-ı Harb-i Örfi, s. 25.