İktidarın 2012 yılında açıkladığı ve her fırsatta tekrarladığı “2023 yılı hedefleri”nin tutmadığı ‘resmen’ ortaya çıkmış oldu. İlan edilen hedefler elbette milletin menfaatine olan hedeflerdi. Fakat bu hedeflerin tutmayacağı daha ilk günden belliydi. Maalesef, bunu tespiti ilk günden itibaren ifade edenler kınandı.

Hedeflerin tutmayacağını muhtemelen ilan edenler de biliyordu. Fakat, her halde “Daha 2023’e çok var. Şimdi bu vaadleri dile getirip işimizi görelim. Sonra başka vaadler sıralarız” diye düşünmüş olabilirler. Nitekim, 2023 vaadlerinin tutmadığı anlaşılınca, 2053 ve hatta 2073 hedeflerinden bahsedilmeye başlandı. Tabii ki millet haklı olarak sorar: Dün tutmayan hedefler, bundan sonra nasıl tutsun?

Türkiye’yi idare edenlerin 2012 yılında ilan ettikleri “2023 hedefleri”nin bir kısmı şöyle sıralanmıştı:

(Ekonomik hedefler) İhracatta ileri ve yüksek teknolojili ürünlerin payını yüzde 20’ye çıkarmak. Büyüme oranlarını sürdürülebilir olarak ortalama yüzde 7’ler seviyesine yükseltmek. Cari açığı kapatarak cari fazla vermek. İşsizliğin yüzde 5’e indirilmesi. Kayıtdışı istihdamın yüzde 15’e düşürülmesi. Sosyal Güvenlik açığının GSYİH’nin yüzde 1’e düşürülmesi. Yoksulluk sınırının altındaki nüfusu azaltmak. Çok yüksek insani gelişme kategorisine çıkmak. İstanbul’u dünyanın önemli finans şehirlerinden biri yapmak. Yaklaşık 10 milyar dolarlık yaş sebze ve meyve ihracatı yapmak. (2021’de yaklaşık 3 milyar oldu.) Bölgelerarası gelişmişlik farkının kabul edilebilir düzeylere indirilmesi.

(Siyasi hedefler) Demokrasi ve hukuk ilkelerini tam işler hale getirmek. Partilerin kapatılmasını tamamen kaldırılmak. Parti kurulmasında kısıtlayıcı ve yasaklayıcı hükümleri kaldırmak. Partilerde tek tipleştirici hükümleri kaldırmak. Siyasete katılmanın önündeki tüm engelleri kaldırmak. Temsilde adaleti sağlamak. YSK’yı yeniden yapılandırılmak. Şartlar ne olursa olsun mutlaka yeni bir Anayasa’yı ülkeye kazandırmak. Anadilde kamu hizmetlerine erişim. Güvenlik için özgürlükten taviz verilmemesi. YÖK’ün koordinasyon kuruluna dönüşmesi. AB hedefinden şaşmamak.

(Yargı ve hukukta hedefler) Yargıyı hızlandırılmak. Darbelerin dayanağı olan mevzuatın ayıklanması. Yargı birliğinin sağlanması. Yeni bir kamu personel sistemi. Yeni bir köy kanunu.

(Teknolojide hedefler) Türkiye’nin ilk savaş uçağını tamamlamak. Ar-ge harcamalarında dünyada 1.ligde olunması. Bilgi ve teknoloji ihraç eden ülke. (Kaynak: tr.euronews.com, 18 Eylül 2021)

En çarpıcı tutmaya hedefler her halde şunlar: Cari açığı kapatarak cari fazla vermek. İşsizliğin yüzde 5’e indirilmesi. Yoksulluk sınırının altındaki nüfusu azaltmak. Çok yüksek insani gelişme kategorisine çıkmak.

Tabii ki ekonomik hedeflerin tutmaması bir yana, ‘para’ya bağlı olmayan yargı ve hukuk hedeflerinin hiç tutmaması çok daha çarpıcı. Adil bir sistem kurulması için ‘para’ya ihtiyaç yok ki! Bu bakımdan hedeflerin tutmaması sadece ‘ekonomik şartlar, para ve kriz’le açıklanamaz. Tutmayacağı zaten biliniyordu, tutması için de bir niyet ve gayret yoktu. Dolayısı ile bundan sonra hedeflerin tutacağın düşünenler bir daha düşünsün...