Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi’nde okuyan genç hanımlarla, her hafta düzenli olarak gerçekleştirdiğimiz,  Risale-i Nur dersleri devam ediyor. Birlik Vakfı’nın katkılarıyla, Risale-i Nur’da geçen imani ve içtimai konuları, geniş çapta ele alarak masa çalışmaları yapıyoruz.  Biz gençlere imanımızı kurtarmak namına şevk-i medar olan Risale-i Nur’dan yaptığımız bu çalışmaların, bu haftaki konusu, Bediüzzaman’ın Sözler eserinde yer alan  “ene ve zerre”  bahsiydi.  İstifadeli geçen çalışmamızda; birçok hakikati not ettik. Öncelikle, sıkça tefekkür ettiğimiz bu konunun ilk olarak dikkate aldığımız ve üzerinde durduğumuz kısmı; enenin mahiyeti, tanımı, müspet yönleri ve neticesidir. Üstad Bediüzzaman’ın tefsir ettiği, Kur’ân-ı Kerîm’in Ahzap Sûresinde geçen “Biz emaneti göklere, yere ve dağlara teklif ettik, hepsi de onu yüklenmekten kaçındı ve ondan korktu, insan ise onu yüklendi. Gerçekten insan çok zalim, çok cahildir” âyetinde geçen gök, zemin ve dağ tahammülünden çekindiği ve korktuğu emanetin  bir  vechinin ene olduğunu söyler. Bu noktada ise, kendimizi tanımamız ve bilmemiz gerekiyor.

Ene kâinatı açan bir anahtardır

Üstad âlemin kapılarını açan bir miftah olarak tabir ettiği enenin, bizim nefsimize takılı olması, kâinatın kapılarını açmak ve Cenab-ı Hakk’ın İlim, Kudret, Hakim, Rahim gibi sıfat ve esmalarını tanımak için bir vesile bir araç olduğunu belirtir. Yine Bediüzzaman’ın tabiriyle nefsimize takılan ve mahiyeti yüksek olan eneyi müspet yönde kullanmamız gerekir ki, o da nuranî bir şecere-i tuğbaya dönüşsün. Bize verilen enenin bir ayinedarlık vazifesi gördüğünü,lütfedilen kabiliyetlerin kaynağının Cenab-ı Hak olduğunu idrak etmemiz gerekir. Eneyi bir anahtar yani bir araç olarak görmeliyiz ve asla menfi yönde kullanarak enaniyete dönüştürüp, asıl mülk sahibi gibi davranmaktan kaçınmalıyız. 

HABER: HAVVA ASLAN-AĞRI

Haber Merkezi