“29 Ekim Cumhuriyet Bayramı dolayısıyla Anıtkabir’e akın eden ve yeni ziyaretçi rekorunu kıran 1 milyon 182 bin 425 ziyaretçimiz ile yoğun kalabalıktan dolayı ziyaret gerçekleştiremeyen tüm halkımıza şükranlarımızı sunuyoruz.”

AKP’ye muhalif medya tarafından bu kare farklı yorumlanıyor:

“Halk, M. Kemal’i yeniden keşfediyor!” 

Bu yorumu yapanlar, “başörtülü kadınların da Anıtkabir’i ziyaret etmesini ve M. Kemal bindirilmiş Türk Bayraklarını çocuklarıyla beraber ellerinde sallamalarını” yorumlarına gerekçe göstermekteler. 

21 yıllık AKP iktidarı sonunda böylesi bir tablo ile karşılaşmak bizce garip. Daha önceki dönemlerde ise M. Kemal ve icraatları zaman zaman eleştiri konusu olurdu. M. Kemal’in asıl hedefleri ve düşünceleri daha açık bir şekilde ortaya konurdu. Bu yüzden ona yönelik hayranlık veya hoşnutsuzluk, neyin neden olduğu daha iyi bilinerek oluşurdu.

AKP’yi destekleyen mütedeyyin ve muhafazakâr grup bu tabloyu nasıl yorumluyor acaba?

“Efendim! Şu hâl kabul edilemez. Ancak Reis’in de bir bildiği var” dediklerini duyar gibiyiz.

AKP’ye muhalif medyanın “Halk M. Kemal’i yeniden keşfediyor” tezine katılmayacağız. 

Bizim tezimiz şu:

“Halk, AKP’nin etkisi altında M. Kemal’in hayali bir versiyonunu seviyor ve bu yüzden ziyaret ediyor.”

Evet, bu çok açık.

M. Kemal’in parti kurmadan önceki ve sonraki dönemlerini ayırmak gerek. Parti kurduktan sonraki tek parti icraatları onu ve ona gönül verenleri bağlar. 

CHF/CHP tüzüğü uyarınca belirlenen hedefler ve uygulamaları “kurucu lider” ayağıyla millete dayatmaya çalışmak demokrasinin en temel özelliği olan “düşünce ve yaşayış hürriyeti”ne karşı olmak demektir.

Anayasa’da yer alan ancak fiilen uygulanmayan ilke ve inkılapların zorla kabul ettirilmesi ise ancak “şahısperestlik” olarak değerlendirilmeli.

Gelebilecek soruları da cevaplayarak konuyu netleştirelim:

Soru: M. Kemal’e karşı olmak, aynı zamanda Cumhuriyet’e karşı olmak anlamına gelmez mi? 

Cevap: Asla! Cumhuriyet, tek bir kişi ile kaim olacak bir sistem değildir. Aksi takdirde, isim ve resimden ibaret bir sistem olur.

Soru: Dindarlar M. Kemal’i sevemez mi? 

Cevap: Sevemez. Zira “muhabbet, sıfat veya sanatı içindir.” M. Kemal’in niyeti, düşüncesi ve icraatları dindarların sıfat ve sanatına karşı idi.

Soru: Dindarlık veya Müslümanlık kişisel bir tercih değil midir? 

Cevap: Elbette bir kişisel tercih. Zira “dinde zorlama yoktur.” Ancak dinsizlerin kendi tercihlerini umumileştirmesi ve icraatlarını cebren empoze etmesi “kişisel tercih” haricinde bir şeydir. 

Soru: Olanlar mazide kaldı. Hayalî de olsa M. Kemal’i hepimiz için bir değer olarak saymak, çeşitli ilke ve inkılaplarını hayırlı birer manaya yormak, birlik ve beraberliğimiz için faydalı olmaz mı? 

Cevap: Olamaz. Çünkü M. Kemal’e ait fikirler, hedefler, ilke ve inkılaplar evrensel bir keyfiyet taşımamakta. İnsanlar farklı düşüncelere ve tercihlere sahip olabilmeli. Bu nedenle “güzellik ve sevgi” haddizatında farklı tercihlerde tezahür eder. 

Sonuç olarak, M. Kemal bir değerdir! Ancak herkes için değil. Hele gerçek demokratlar için, hiç değil. 

AKP, dindar görünümlü yapısıyla, ne yazık ki her kesimde “M. Kemal’in herkes için bir değer olabileceği” fikrinin yerleşmesine şu ziyaret sayısının da gösterdiği üzere -istemese de- sebep olmuştur.

Demokratların işi zor. Ama imkansız değil.