Bu hayatî prensipler ve ufka projektör tutan ulvî hakikatlerden bazılarını birlikte paylaşalım. Bediüzzaman;

“Adalet intizam ve İslâmiyet ve itaatle olur.” Kur’ânî hakikatini ortaya koymuştur.

İtikadî ve ahlâkî değerlerin bu memlekette hâlâ ölmediğinin teyidini yaşayarak göstermiştir. İnsan gurupları arasındaki kurduğu köprüyle, kardeşlik ve sulhu bu topraklara mal etmiştir.

Güçlü tefekkür, şaşırmaz ilim, bitmeyen enerjiyi, insanlığın hizmetine sunan farklı bir müctehiddir. Bu topraklarda, müsbet hareketin tamir ve çare olduğunun yolunu ve tatbikatını tesis etmiştir.

Düşmanından bile intikam almamak gerektiği hakikatinin ve peygamber sünnetinin takipçisi olmuştur. 

Cehaletiyle kendi hukukunu bilmeyen bir milletin, ehl-i hamiyeti de müstebit yapacağını beyan etmiştir.

“Ben ekmeksiz yaşarım, hürriyetsiz yaşayamam!” ifadesiyle hürriyetin önemini haykırmıştır. Himmeti milleti olanın tek başıyla küçük bir millet olacağı tesbitini yapmıştır.

Farklı fikir ve fıtratlara tahammülün hem esaslarını hem de tatbikatını yaşayarak göstermiştir. Bu milletin iman, saadet ve Kur’ân’a hizmeti için, bu topraklarda kalmayı Mekke’ye tercih etmiştir. 

Hakikî Müslümanın, aldanabileceğini, fakat aldatmayacağını yaşadığı hayat ve tatbikatıyla göstermiştir. 

“Biz muhabbet fedaileriyiz; husûmete vaktimiz yoktur” tesbitiyle muhabbeti kalplere yerleştirmiştir. Hasta, gaddar çağa, Kur’ânî reçeteler yazıp, nurlu projektör tutmaya devam etmektedir. 

Çorak toprakları mümbit arazilere çevirmiştir. Dünya için dinin feda olamayacağını, istibdad için Şeriatın rüşvet verilemeyeceği fetvasını vermiştir.

“En büyük hile, hilesizliktir” duruşuyla asalet ve samimiliğin en ince duruşunu göstermiştir. Hakkın hatırını kırmamış, daima hakikati söylemiş, hakkı âli tutmuş; hiçbir hatıra feda etmemiştir. Her türlü zulüm karşısında yıkılmaz bir duvar gibi durmuştur. Müslümana lâzım olan en önemli hasletlerin: Doğruluk. Yalan söylememek. Sıdk, ihlâs, sadâkat, sebat, tesanüd olduğunu haykırarak dile getirmiştir.

Küfrün mahiyetinin yalan, imanın mahiyetinin sıdk ve doğruluk olduğunu ispatlayarak yaşamıştır. İmanın insanı gerçek insan ve sultan ettiğini her haliyle kalp ve gönüllere nakşetmiştir. İslâmiyetin, akıl, hikmet ve mantık üzerine müesses olduğunu âleme ilân etmiştir. İttifakın hüdâ olduğunu, hevâda ve heveste olmadığını kalemiyle ve yaşayışıyla ispat etmiştir.

Kâinatta en büyük hakikatının iman, imandan sonra namaz olduğunu her yer ve zamanda ilân etmiştir. Kardeşlik, barış, dayanışma ve asayişin önemini yazarak, yaşayarak izah ve tesis etmiştir. Kemalât ve şerefin mikyasının İslâmiyet olduğunu tesbit etmiştir.

Kendisinden kaçılan da, insanlardan kaçan da olmamış, kaçanlara kucak açıp, sığınak olmuştur. Muhabbet, uhuvvet, sevmenin, İslâmiyetin mizacı, rabıtası, esası olduğunu yaşamış, yaşatmıştır. 

Dinin insanlığa vahyedilmesinin sebebinin; zeminin yüzünü temiz ve insanın yüzünü ak etmek için olduğunu kabul ve izah etmiştir.

Tuzak kurmamış, kurulan tuzaklara düşmemiş, mensuplarını da düşürmemiştir. Bütün bu esaslar dairesinde dâvâsı da, hizmeti de, hatıraları ve fikirleri de hem bu ülkede, hem İslâm coğrafyasında, hem de bütün dünyada kabul görerek devam etmektedir.

Vefatının 62. Yılında duâ, hürmet ve minnetle anıyor ve dâvâsına, tesis ettiği “Şahs-ı Manevisine” sahip çıkmaya devam ediyoruz elhamdülillah.

Ruhu şâd, mekânı Cennet olsun. Nice nurlu, kardeşçe, insanlık haysiyetine yakışan yılları birlikte yaşamak ümit ve temennisiyle. Amin.