Isparta’ya nefyedilmesi sonrasında, talebelerine atla Isparta’nın bir başına sarık ve cübbe ile gidip gelmelerini ve daha sonra dağılmalarını tavsiye eder.

Nur Talebelerinin hizmet için yaptıkları çalışmalar, önce Isparta Valiliği’ni daha sonra da İçişleri Bakanlığını harekete geçirir…

Bir miktar jandarma kuvveti ile Isparta’ya gelen dönemin İçişleri Bakanının emriyle, yüzü aşkın Nur Talebesi Eskişehir Mahkemesine sevk edilirler.

Dokuz ay mahkumiyetten sonra Bediüzzaman Hazretleri Kastamonu’da mecburi ikamete tabi tutulur. Bediüzzaman Hazretlerinin yukarıda bahsettiğimiz tavrı, sair ehl-i imana Nur Talebelerinin hizmetlerinin devam ettiğini ilân etmek maksadını taşıyordu...

Ondan sonra başladı, Kastamonu’dan Barla’ya ve Isparta’ya olan haberleşmeler... Öyle hicranlı mektuplar ki… Isparta’dan da Kastamonu’ya Üstad’a ulaşan hizmet dolu mektuplar Üstad’ı mesrur ediyordu...

Postaneler bile Üstad’a ve Nur Talebelerine yazılan mektupları engelliyordu.

Barla Lâhikası saff-ı evvel Nur Talebelerinin mektuplarından oluşur…

“Fevzi kardeşim! Sen Isparta vilayetindeki kahramanlara benzemek istiyorsan tam onlar gibi olmalısın. (...) Bu şehre bir kutub, bir gavs-ı a’zam gelse, ‘seni on günde velâyet derecesine çıkaracağım’ dese; sen, Risale-i Nur’u bırakıp onun yanına gitsen, Isparta kahramanlarına arkadaş olamazsın.” ikazı ile, içinde bulunulan talebelik hizmetinin ne kadar yüksek ve kıymetli olduğunu ifade ediyordu.

Yıllar boyu bu haberleşmeler devam etti ve Denizli hapishanesi ile neticelendi.

Her mekân ve mahkeme, Nurların inkişafına vesile oluyordu.