Aileler tatillerde çocuklarına iman hizmeti verecek yerler arıyor. İki aylık ya da on beş yirmi günlük okuma programları tahribin kolay, tamirin zor olduğu zamanında ne kadar yeterli olur?

Nesiller arasındaki farkın bariz bir şekilde görüldüğü, ailelerin sosyal hayatın içinde debelendiği bir dönemde, bu tamiratı yapmak için okuma programları için çok emekler sarf ediliyor.

Çocukları herhangi bir okuma programına göndermeden önce, nasıl ki “en küçük daire kalp dairesi” ise en küçük program da ailedir ve akrabalarla yapılacak derslerdir. 

Dolayısıyla böyle programlar tertipleyip çocuklarımızı o programlara dahil etmektir. Bunun içi aileniz ya da akrabalarınızla bu tatillerinizi okuma programlarına çevirmeyi hiç düşündünüz mü?

Bir çoğumuzun köyünde babadan ya da dededen kalma evleri mutlaka vardır. Aileniz ve akrabalarınız içinde, sizin derdinizle dertlenen kişileri tesbit edip, bir hafta on günlük okuma programı yapılabilir.

Bizler ahir zamanda yaşıyoruz. Bediüzzaman, “Acele ettim kışta geldim. Sizler Cennet asa bir baharda geleceksiniz” 1 derken Risale-i Nurlar’ın farklı satır aralarında “aynı anda binler günahın hücum ettiğini” hatırlatarak, adeta uyanık olun diyor.

Hz. Ömer (ra) “Eğer deseler ki Cehenneme girecek son bir kişi var onun Ömer olacağından korkarım. Yine deseler ki eğer Cennete girecek olan son bir kişi var onun Ömer olacağından ümit ederim” sözünü unutamayız.

Evet, uzun olan ahir zamanın bir faslından geçiyoruz. Bu kadar hızlı geçen hayat-ı dünyevîye içinde süfyaniyetin tek gözlü dehası, sadece dünyaya meyletme arzusu farkında olmadan Müslümanlara da sirayet etmiş durumda.

Oysa Bediüzzaman, “Ey nefsim! Deme, ‘Zaman değişmiş, asır başkalaşmış; herkes dünyaya dalmış, hayata perestiş eder, derd-i maîşetle sarhoştur.’ Çünkü, ölüm değişmiyor; firâk bekàya kalbolup, başkalaşmıyor. Acz-i beşerî, fakr-ı insanî değişmiyor; ziyâdeleşiyor. Beşer yolculuğu kesilmiyor, sür’at peydâ ediyor“ 2 derken;

Madem kabir kapısı kapanmıyor. Hem madem Peygamber Efendimiz (asm) “Bildiklerimi bilseydiniz az güler çok ağlardınız” 3 diyor. Hem madem Bediüzzaman, talebesine ahiret için “Korkma Zübeyir, titre” diyor, hem madem bütün dostlarımız kabir kapısında bizi yalnız bırakıyor, o halde elimizden ne geliyorsa yapmaya çalışmalıyız.

Bunu işi başkalarına havale etmek yerine, “Ben nereden başlamalıyım” diyerek yapabiliriz inşallah.

Dipnotlar:

 1- Emirdağ Lâhikası, s. 344.

 2- B. Said Nursî, Sözler, 14. Söz; s. 156.

3- Tirmizî, Zühd, (2313).