Biz kitaplı bir dinin, kitaplı bir cemaatin, kitaplı insanlarıyız. Öyleyse susmamamız lâzım. Kitap susar mı? Biz susarsak kitap susmuş olur. Biz konuşmazsak kitap konuşmamış olur. Kitap susar mı? Kitaba konuşmamak yakışır mı? 

Biz susarsak bize mi yazık olur, kitaba mı? Kitaba yazık olur! Çünkü biz tembel isek kitabın ne suçu var?

Öyleyse kendi kusurumuzu kusur bilelim ve aklımızı başımıza alalım.

Bizim insanlara verecek dünya kadar hayatî mesajımız vardır. Vermediğimizde bizi günahkâr edecek kadar! O kadar insana ulaşabilecek iken… Onca insana ezelî hakikatlerden bir demet sunabilecek iken… Onca insanı, ebediyetine dokunacak gerçeklerle yüzleştirebilecek iken…  Bunları yapmamak ve “amaan sen de!” demek ne kadar boşluktur bilir misiniz?

Yüreğimiz bunu kaldırmaz!

Bu cezayı yüreğimize kesmeyelim. Bize de yazık, yüreğimize de… O okuduğumuz gepgenç hakikatlere ise zaten yazık olur.

Biz ne ile meşgulüz, bir bakalım lütfen. Ne yapıyoruz? Yaptığımızdan memnun muyuz?        

Fuarlar Kitaplar

Önceki günlerde Uşak Kitap Fuarı’nda bulundum. Bütün cemaat yüksek bir heyecan içindeydi. Hizmet heyecanı! “İşte bu!” dedim! Aradığım atmosfer!  “Yapamıyorum, edemiyorum, sayım az, yeterli desteğim yok…” Bunları aşmış Uşak! İsteyince aşıyorsun. Allah razı olsun.

Ardından Isparta’nın Üstadı anma mevlidine katıldım. Orada da herkes hizmetteydi. Yiyecek kermesi bir yanda, kitap arzı ve imzalar bir yanda, Mevlid camide okunuyor… Kitapların parasını birisi top yekûn verdi. Kitap alacaklar, ücretini ödemeden imzalatmış oldular. Bin Maşallah! Cemaat işinin başındaydı. Allah razı olsun!

İzmit Kitap Fuarı’nda bulundum. Gençler ve hizmetin gençleştirdiği insanlar hizmetinin başındaydı. Yüzler gülüyordu, hizmet insanı sevindiriyordu.  Kalpler sıcacıktı. İlgi fevkalâdeydi. İki üç senedir ilk defa İzmit, fuardaydı. Daha önce bir meseleden dolayı Fuar yöneticileriyle araları açılmış. Şimdi düzeltmişler. Ama Yeni Asya’ya biraz geride yer vermişler. Sahafların içine. Ama neticede fuara katılmış olmaları güzeldir.  

Ertesi günü Eyüp Sultan Camii’nde Bediüzzaman Mevlidindeydik. Cami tıklım tıklım dolmuştu. İçerisi, dışarısı insan. “İşte cihad bu!” denecek bir tabloydu. Dışarıda kucaklaşmalar, hasretler… Eyüp Sultan Müftüsünün meseleye sahip çıkması güzel bir örnekti. Eyüp Sultan’ın ebedî istirahatgâhında Bediüzzaman’a ve Ashab-ı Kirama mevlid ve dualar. Tablo fevkalâde...

Yeri gelmişken söyleyeyim: Eyüp Sultan’a Mevlid yakışıyor. Aslında büyük illerin çoğunda yapılabilse bence isabet olur. Her ilin bir mübarek ve mutahhar mazisi vardır. Mesele Üstadın ve Risale-i Nur’un adını duyurmak değil mi? Camiler şahane ilânat yerleri...      

Kitap Fuarlarına Katılalım 

Fuarlar devam ediyor. Fuarlar günümüzde en saf, en samimî, en içtenlikli hizmet mekânları. Bunu atlamayalım. Ve buna sahip çıkalım. Madem kitap basıyoruz. Madem kitaplı bir cemaatiz. Her il ve ilçedeki fuarlara hiçbirini atlamadan katılalım. Bu bizim için bir görev tanımıdır. Bunu imal etmeyelim. Bu hizmetin şahanesidir.

Bu yapılmaz değildir. Kitap kendisi oradaki giderleri karşılar. Bize ucundan tutmak kalıyor. Ucundan tutuverelim, ne dersiniz?

İnsanlara kitaplarımız vasıtasıyla iman hakikatlerini ulaştıralım; yarın mahşerde yüz akımız olur.

Bizim kitaplarımız cihad ediyor. Onları ulaştırsak yeter! İnsanlar okuma yazma biliyorlar. Onları ellerine alıp okşasalar yeter! Onlarla hemhal olsalar yeter. 

Bizim ulaştırmamız lâzım! Ama kitap fuarımız olursa ve biz katılırsak bu hizmet olur. Başka türlü zor olur.

Kitap fuarlarına katılalım.