Güneyin incisi olan Adana’nın sıcak ikliminden kaçıp bu yazın günlerini Kayseri’nin meşhur Ali Dağı’nın eteğinde bir yer kiralayıp yaz günlerini burada yamaç paraşütlerini seyrederek geçirdik. Kayseri’nin müstesna bir yeri olan Çay Bağları denilen yerdeyiz. Burası havası ve manzarası itibariyle harika bir yer. Burada bir kısmı leyli bir kısmı nehari olan kuşların ve böceklerin, hele de bülbül kuşlarının ağaçların minberlerinde zikirlerini dinlerken 24. Söz’deki bülbül bahsini okuyor gibi oluyorsunuz. Adeta yüksek avazlarıyla insanı büyülüyorlar. Sanki bizlere hitaben “Ey insanlar ve cinler, sabah namazına yalnızca sizler kalkmıyorsunuz. Seher vaktin bu halka-i zikrinde bizlerde varız” diyorlar gibi seslerini işitiyoruz. Eski günlerde geceleyin yaz günlerinde derslerden sonra gece kuşlarının seslerini dinlemeye gittiğimiz günleri hatırlıyorum.

Siz hiç Kayseri’de Hunat Camii’nde ikindi namazından sonra çınar ağaçlarının minberlerinde akşama yakın serçe kuşlarının koro halinde zikirlerini dinleyip daha sonra Güntay Tarım’a uğrayıp Hikmet Önbaş kardeşimizin şifalı kuşburnu çayından tattınız mı? Daha sonra da bir Dersane-i Nuriye olan İsmail Öztürk kardeşimizin bürosuna uğrayıp Mesnevî-i Nuriye’den dersler dinleyip mis kokulu çayından yudumladınız mı? Cuma akşamında Kayseri umumî derse iştirak edip kırmızı çaylardan yudumlayıp kırmızı kitapları dinlerken hayalen Üstadımızla “Buraları yıldız Sarayı’na değişmem” dediği Çam Dağı’na çıkıp 3. Mektubu tefekkür ettiniz mi? Ali Hakkoymaz kardeşimiz ne kadar da güzel tesbit etmişler; Üstadımız sürgün gittiği yerlerde adeta sürgün vermişler.

Derken işte sonbaharın arkasından kış geldi. Bizlere ihtiyarlığı ve ölümü hatırlatan ağaç yaprakları birer birer dökülmeye başladılar. Bu satırları yazarken yetmişli yıllarda PTT memuru olduğu zaman tanıştığımız çok değerli bir Nur Talebesi, gerçekten bir İstanbul beyefendisi olan güler yüzlü insan Celâleddin İstanbullu’nun vefat haberini aldık. Cenazesi Akça Kaya Köyü Mezarlığı’nda. Nurlar’ı tanımalarına vesile olduğu, yılların eskitemediği değerli Nur kahramanı Halil Hakkoymaz, gazetemiz Yeni Asya’da yazılarını zevkle takip ettiğimiz Ali Hakkoymaz, Osman Hakkoymaz, Mehmet Erkoç, Emir Gürbüz, Bünyamin Ortakaş, Mehmet Kulak kardeşlerle beraber cenazeye iştirak ettik. O da Ali Mutlu, Mehmet Gazezoğlu, Osman Kaya, Ali Göllü, Mehmet Berk, Aşçı Faruk, İsmail Taşbaş, Hasan Dursun, Bekir Dursun, Mustafa Cantekin gibi “Yâ Hay” deyip perde-i gaybın arkasına, âlem-i berzaha göçtü. Hepsine Allah’tan rahmet diliyorum. Üstadımız 23. Mektupta ne kadar güzel ifade etmişler: “Bizim gibi hakikat ve ahiret kardeşlerin, ihtilâf-ı zaman ve mekân sohbetlerine ve ünsiyetlerine bir mani teşkil etmez. Biri şarkta, biri garpta, biri mazide, biri müstakbelde, biri dünyada, biri ahirette olsa da beraber sayılabilirler ve sohbet edebilirler” buyuruyorlar. Evet, bu dünya ebedî kalmak için yaratılmış bir menzil değildir.

Kayseri’de genç Said’ler; Ali Said Çimen, Said Ali Ortakaş, Oğuz Kara, Resul Oruç, Mehmet Ali Çelikbağ, genç vakıf kardeşimiz Bayram ve daha nice genç kahramanlar hizmette önde koşuyorlar. Kendilerini tebrik ediyoruz. Bu kardeşlerimizi ihlâsla destekleyen; manevî makamını bilmediğimiz Hasan Sarıoğlu, paslanmamış bir hemta Ömer Balıkçı, Ali Avşar, Hacı Adıyaman, Mehmet Erkoç, Mehmet Kulak, İsmail Öztürk, Mehmet Güntay, Bünyamin Ortakaş ve daha nice Nur kahramanları Nur hizmetini omuzlamışlar götürüyorlar. Adeta bizlere Desise-i şeytaniyeden “Ey kardeşlerim! Dikkat ediniz. Vazifeniz kudsiyedir, hizmetiniz ulvîdir. Her bir saatiniz, bir gün ibadet hükmüne geçebilecek bir kıymettedir. Biliniz ki, elinizden kaçmasın” dersini dinletiyorlar.

Pastırma Diyarının Nur kahramanlarına binler selâm olsun.