Hangi güzel vardı ki toprak olmadı
“Hangi güzel vardı ki toprak olmadı, hangi güzel göz vardı ki yere akmadı. Kalpten dünya sevgisi çıkınca hak sevgisi girer. Şişeden boşalan suyun yerine havanın dolması gibi. Kıymeti takdir edilemediği için bağlanıyor insan. Dünyaya aldangaç diyor Hz. Yunus Emre. Çok renkli çok cilveli kandırıcı hakikaten kandırıkçı yani hakikatten uzağa düşürebilir. Zaten imtihan sırrı da o, ama akıl odur ki bunu idrak eder. Güzel, ama benim değil geçici. Ve bu dünyada bu güzelliği yaratan hakikî âlemde neler yarattı ben ona dönmeliyim deyip, buna olan tutkusunu geri plana iter Hakk’a yönelir hakikî güzelliğe yönelir.”
(Hayati İnanç)
***
Ölümün yükselişi ve çöküşü
Ne zaman bir yakını ölse birinin,
Onu ilk-ölüm sanır kalır o.
Ne zaman bir sevdiği ölse birinin,
Onu en-ölüm alır kalır o.
Ne zaman bir saydığı ölse birinin,
Onu hep-ölüm bulur kalır o.
Ne zaman bir-bildiği ölse birinin,
Onu son ölüm sayar kalır o.
Ne zaman bir umduğu ölse birinin,
Onu yok-ölüm duyar kalır o.
Ne zaman bir her şeyi ölse birinin,
Kendini ölümlerle yaşar kalır o.
Ne zaman bir kendisi ölse birinin,
Ölümlerde kendini yaşar kalır o.
Özdemir Asaf