Ebu Hureyre’nin (ra), kuvvetli hafızaya sahip olduğunu ispatlayan örnekler mevcuttur. Medine Valisi Mervan İbn-i Hakem, Ebu Hureyre’nin rivayet ettiği hadislerin toplandığı kitabın yazımından bir sene sonra bir nevi imtihana tabi tutar. Kendisini çağırarak muhtelif hadisleri sorar. Bir taraftan da perde arkasından elinde tuttuğu bir sene öncesinin kayıtlarıyla verilen cevapları karşılaştırır. Ebu Hureyre’nin (ra), verdiği cevapların bir sene önceki kayıtlarla aynı olduğunu görür. Böylece hiçbir şeyi unutmadığı ispatlanmış olur.” (Risale-i Nur’dan Portreler, c. 1, s. 330) 

Hem Sahabeler, Kur’ân’ın ve âyetlerin hıfzından sonra, en ziyade Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâmın ef’al ve akvâlinin muhafazasına, bahusus ahkâma ve mu’cizâta dair ahvâline bütün kuvvetleriyle çalıştıklarını ve sıhhatlerine pek çok dikkat ettiklerini, tarih ve siyer şehadet ediyor. Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâma ait en küçük bir hareketi, bir sîreti, bir hali ihmal etmemişler. Ve etmediklerini ve kaydettiklerini, kütüb-ü ehâdisiye şehadet ediyor.  (...) 

Daha Hicretten iki yüz sene sonra, başta Buharî, Müslim, Kütüb-ü Sitte-i makbule vazife-i hıfzı omuzlarına aldılar. İbni Cevzî gibi şiddetli binler münekkitler çıkıp, bazı mülhidlerin veya fikirsiz veya hıfzsız veya nâdanların karıştırdıkları mevzu ehâdisi tefrik ettiler, gösterdiler.” (Bediüzzaman, Mektubat, s. 113) 

Evet, “Hadisler yalnızca hafızadan (ezberden) nakledilmiş değildir. Âlimlerin şu değerlendirmeleri fevkalâde dikkat çekicidir: 

“Buhârî’nin Sahîh’i ve Müslim’in Sahîh’inin İlim bölümleri ile benzeri kaynaklarda, Hz. Peygamber’in (asm) hayatının sonlarına doğru yazma izni verdiğini gösteren açık ve güçlü ifadeler mevcuttur.” (Prof. Dr. Hayrettin Karaman, Yeni Şafak, 1 Temmuz 2010) 

Hadislerin ilk zamanlar ve karışma ihtimali olduğunda yasaklanmasının hikmeti de gerçekten tatmin edicidir: Hadîsin yazılmasını yasaklayan ve buna izin veren hadîsleri uzlaştırmak için birçok görüş ileri sürülmüştür: “Yasaklanan husus, yazılıp Kur’ân sayfaları ile beraber Hz. Peygamber’in (asm) evinde bırakılmasıdır, yasaklanan Kur’ân ile aynı sayfaya yazılmasıdır, yasaklama ezber işine sekte vermesin diye bazı şahıslara mahsustur” gibi yorumlar bunlar arasındadır. (Agg)