Bilâkis gelişme istidadında. Yeni gelişmelere karşı vaziyet alır: Yeniler ve yenilenir. Dolayısıyla müceddid ve müçtehidlerin farklı hizmet stratejisi, üslûbu, metodu olması gayet tabiîdir. Zaten tecdid ve içtihad bunu gerektirir.  

Zira, “Zamanın değişmesiyle ahkâm / hükümler de değişir.”  

Bu hakikatçe, her çağın bir anlayışı, ilmi birikimi, her zamanın bir hükmü, her devrin kendisine has bir damgası, bir üslûbu, bir metodu vardır. İslâm tarihi tasavvuf / tarikat, Kelâm yâni İslâm felsefesi ve hakikat olmak üzere üç ana meslek ve meşrep ortaya çıkarmıştır.  

Tasavvuf yolu, kalp hastalıklarını, seyr ü süluk (manevî gezi ve gözlem) ile, yani, kalp ayağıyla hareket ederek izalesine (yok edilmesine, tedavisine) çalışır. 

Kelâm, daha ziyâde akıl yürütme yolu ile delillere dayanarak Allah’a ulaşmayı hedefler.  

Hakikat mesleğinde ise; akıl, kalb, his, mantık ve sair duygu ve lâtifelerle hareket ederek doğrudan doğruya gerçeklere ulaşmaktır. Risale-i Nur, hakikat mesleğini esas alır.  

Risale-i Nur; günümüz şartlarında iman, ibadet, muamelât, ukubat, ahlâk gibi İslâmın bütün meselelerini; insanlığın problemlerine Kur’ânî çareler üretmiştir.  

Ve çağdaş meslek ve meşrep, usûl ve metotlar getirmiştir.

Bu inkâr, cehalet, bilgi kirliliğinin her tarafa bulaştığı bir dönemde, iman ve Kur’ân hakikatlerinin doğru olarak anlaşılması ve yaşanması bakımından meslek ve meşrep çok önemlidir. Buna Nur hareketinin meslek ve meşrebinin umdeleri denilir. 

Bunlar lüzumlu değil, çok lüzumlu, çok önemlidir. Zira, insanları tereddüt, şüphe, vesvese, şaşkınlıktan kurtarır, istikrar kazandırır. 

Bediüzzaman, “dost, kardeş ve talebe” diye, bütün samimî mü’ minleri-hatalı, kusurlu, bid’a içinde olanları dahil-herkesi kucaklayan bir cemaat yapılanması oluşturmuştur. 

Geçmiş asırların meslek ve meşrebiyle günümüz insanına hizmet etmek mümkün değildir. Bugün, 500 sene öncesinin nakil vasıtalarıyla bir yere gitmek imkânsız değilse de çok zordur. Eski zamanın meslek ve meşrebiyle de bir yere gidemeyiz, yenilenmeliyiz.