Evlilik hayatında da ağız temizliği çok önemlidir. Peygamber Efendimizin (asm) aşırı diyebileceğimiz bir derecede ağız temizliğine önem verdiği sahih hadis kitaplarında yer alıyor. Buharî’nin Vudû bahsinin 53. hadîs-i şerifinde, “süt içtiği zaman bile ağzını çalkaladığını” okuyoruz. Ayrıca, “Abdest alırken, evden çıkarken, eve her girişinde, herhangi bir sebeple gece uyandığı zaman” bile dişlerini fırçalardı. (Terğîb, I:166; Müslim, Tahâret: 43, 46, 47.)
Temizlik sembolü ve rehberi, “Ben dişlerimi o kadar misvaklarım ki, bazen ön dişlerim sökülecek diye korkarım” diye buyururdu. (İbn-i Mâce.)
Bu ikazlarla yetinmeyerek, “Cebrailin (as) her gelişinde misvak tavsiye etmesi karşısında farz kılınacağından korktum” ifâdesini kullanmaktadır. (A.g.e.)
Buraya kadar dikkate sunmaya çalıştığımız hususların, temiz bir toplum ile çok yakından alâkalı olduğu herhalde anlaşılıyor. Çünkü temizlik, bizzat ferdlerden başlar ve içinde bulunduğu âile ve toplumda devam eder. Ferdlerin temizliği, toplumun temiz olması demektir.
Bir kimsenin temizlikten nasipsiz kalması, başkalarına da değer vermemesi mânâsına gelir. Dişlerinin temizliğine dikkat etmeyen, ellerini yıkamayan, beden temizliğine riayet etmeyen kimse, başkalarını da rahatsız eder. Herhangi bir kamu hizmeti görüyorsa, ellerindeki mikropları işine bulaştırır ve mikroplar kısa zamanda başkalarına ulaşır.
Onun için Peygamberimizin (asm), “Tırnaklarınızı kesiniz; kestiklerinizi gömünüz; diş etlerini yemek kırıntılarından temizleyiniz; misvak kullanınız; sararmış dişle, kokar ağızla yanıma gelmeyiniz” buyurduğunu görüyoruz.
Bu arada, misvağın elliden fazla faydasının sıralandığını da belirtelim: “Misvak dişleri beyazlatmak suretiyle diş sarılıklarını yok eder, diş etlerini sağlamlaştırır, ağız kokusunu giderir, yüzü güzelleştirir, diş çürümesinin önünü alır, insan sağlam kalır, diş etlerini pekiştirir, kat kat ecir ve sevap kazandırır, Allah’ın rızasını kazanmaya vesile olur, namazın sevabını fazlalaştırır, hazmı kolaylaştırır, kalbi, mideyi ve göz sinirlerini kuvvetlendirir, gözlere cilâ verir.”  (Merakı’l-Felâh Hâşiyesi.)