Bugün ülkemizde yaşanmakta olan imanî, ahlâkî, sosyal, siyasî ve idarî kriz, Nur Talebelerinin Risale-i Nur ölçüleri etrafında ittihat ve ittifak edip birlikte hareket ederek ülkenin bunalımdan kurtulmasına yardımcı olmalarını zarurî kılmaktadır.
Üstad Bediüzzaman Said Nursî’nin telif ettiği Risale-i Nur ve ondan beslenen Nur Talebelerinin, iman hizmeti yanında, ülkenin mukadderatında söz sahibi olma gibi bir vazifeleri de vardır.
Zira Risale-i Nur, sadece iman meselesinde tecdit vazifesi yapmıyor. Oun aynı zamanda sosyal ve siyasî alanlarda da, topluma doğru yolu gösteren mesajları vardır. Nur Talebeleri bu mesajları doğru okuyup hayata taşıdıklarında, ülkemiz iman ve ahlâk yönünden geliştiği gibi, sosyal ve siyasî yönünden rahatlayarak huzura kavuştuğu görülmüştür.
1970 yılının başında Üstadın yakın talebelerinden Merhum Zübeyir Gündüzalp’in, diğer hizmetkâr ağabeylerle bir araya gelerek daire içinde tesis ettiği istişare sistemi çerçevesinde ittihat ve ittifak eden Nur Talebelerin çoğu, Türkiye’nin birçok badireden kurtulup düzlüğe çıkmasına vesile olmuşlardı.
Söz gelimi onların, 1977 seçim sürecinde Nurun ölçülerine mutabık bir şekilde, bir bütün olarak Ahrar /Demokratlara destek vermeleri, iktidarın demokrat olamayan müstebit güçlere ve ülkenin Komünizme kaymasına mani olmuşlardı.
Onlar, o dönemde bir taraftan iman ve Kur’ân hizmeti yaparlarken, diğer taraftan Demokrat iktidarlara destek vererek yol göstermişlerdi. O iktidarlar da, onların ikaz ve irşatlarını dikkate alarak ülkeye ve dinî değerlere çok iyi hizmet etmişlerdi.
Nur dairesinde en büyük kırılma, 1980 askerî darbe akabinde yaşandı. Darbeciler, fitne ve fesat oyunlarıyla Nur Talebelerini ayrıştırdılar. Bu ayrışma neticesinde onlardan büyük bir kitle oyuna gelerek, demokratlardan yüz çevirip darbecilere ve demokrat olmayan siyasîlere destek vermişlerdi.
Ondan sonra ülkenin bütün dengeleri bozulmuştu; iman hizmeti darbe yediği gibi, ülkenin idaresi dindar kimlikli, ancak demokrat olmayan siyasî güçlerin eline geçti.
Günümüzde Risale-i Nur’dan beslenen çok sayıda Nur grubu vardır. Yeni Asya Camiası dışındaki bu grupların desteği ve duasıyla ayakta duran, ancak onları kale almayan, dinî değerleri siyasetine alet ederek dine ve ülkeye telafisi zor zararlar vermeye devam eden bir iktidar vardır.
Şayet onların çoğu, imanî meselelerde olduğu gibi Nur’un siyasî ölçülerinde ittihad ve ittifak etseler, etkili bir güce sahip olacaklar, ülkenin tek adam rejimi istibdadından kurtulup demokrasiye geçmesine vesile olacaklardı.
Son söz: Nur gruplarının, adi çakıl taşlar hükmünde olan şahsî garaz, benlik, enaniyet gibi basit saikleri bir tarafa bırakıp, ittifak ve ittihat etmelerinin zamanı çoktan gelmiştir. İslâm’ın menfaati ve selâmeti bu ittihad ve ittifakı gerektirmektedir. Âlem-i İslâm’ın ittihadı ve kurtuluşu da, bu ittihada bağlı olduğunu düşünüyorum.