Hadiste ’’Kişiyi ayakta tutan akıldır. Aklı olmayanın dini de yoktur’’ (Beyhaki) buyrulmuştur. Demek ki, kişi aklını kullanarak duâ yaparken bu duâsını kalbiyle tasdik etmesi lâzımdır ki, duânın kabul şartlarından birisi ortaya çıkabilsin. Hadis-i şerifede Hz. Peygamber (a.s.m) ’’Allah’a, duânızı kabul edileceğine kesinlikle inanmış olarak duâ edin. Şunu da bilin ki, Allah kendisinden gafil ve başka işlerle meşgul bir kalbin duâsını kabul etmez’’ buyurulmuştur. (Tirmiz, Daavat, 65; Müsned, 2:77)
‘’Bir adam sahrada el açmış Allah’a duâ ediyordu. Oradan geçmekte olan Musa (a.s) adamın duâsını işitip memnun oldu. Aradan hayli zaman geçer; oradan tekrar geçen Musa (a.s) adamın yine el açmış duâsına devam ettiğini görünce, isteğinin hâlâ verilmediğini düşünerek o da yalvarmaya başladı: ’’Ya Rabbi, bu adamın uzun zamandır böyle duâ ettiğini görünce duâsının kabul edilmediğini anladım. Acaba hikmeti nedir?" Hz. Musa'ya (a.s) Cenâb-ı Haktan gelen cevap şöyle oldu: ’’Ya Musa o kulumun duâsı dilindedir, kalbinde değil, o dilini o şekilde yalvarmaya alıştırmış hepsi ondan ibaret. Kalbi ise dünyanın surî güzellikleriyle meşgul. Diliyle böyle duâ edip, kalbiyle başka şeylerle meşgul olanın duâsını kabul etmem’’ buyurdu.
Hadislerde, gafil kalbin duâsı kabul olmaz’ diye varid olmuştur. Bizzat Hz. Peygamber Efendimiz (a.s.m) kalbin gafletinden Allah’a sığınmıştır.
Demek ki, duâlarımızın kabul olmasının bir şartı da, terennüm ve niyazlarımızı kalbimizle birleştirmemiz gerektiğidir. Yani ağızdan çıkanı kalbin tasdik etmesi lâzımdır. Ağız bir şey söylerken kalp başka şeylerle meşgul olmamalıdır.