Zihnimize nurlu hakikatlerin yansıması ile aldığımız feyiz ve lezzetin verdiği kalp huzuru ile bahisler ediyorduk. Ana caddeye yakın mesafede bina çevresindeki tretuvar ile kaldırım arasındaki toprak zeminde açmış bir sarıçiçek dikkatimizi çekti. Kalabalık insanların sel gibi aktığı oracıkta büyümüş kır bitkisinin dalındaki zarafet, yapraklarındaki letafet, çiçeklerindeki sarı renklerin armonisi ile güzel, hoş, tatlı duruşu görülmeye değerdi. Hayretle seyrettik!.. 

Günlük hayatın cazip telaşları, alış-veriş çılgınlığı ile zihinleri işgal eden dünyalık rekabet, para, servet hırsı insanların geçtiği mekânda marketlerde, mağazalarda yemek ve giymek üzerinden nazarları ve dikkatleri tefekküre çevirmek için ufuk açan sarıçiçeğin varlık sebebini düşündük. Bu kır çiçeğinin hikmetini soyadı ile tevafuk eden İbrahim Hocama sordum. O ilerlemiş yaşı, engin tecrübesi, nurların müdavimi ve sanat ruhlu tefekkür anlayışıyla izah etti:  Bu güzel sarıçiçek basit bir tohumdan çıkmış, bu kalabalık caddede karargâhını kurmuş idrak sahibi insanlara ve ehl-i şuura sahibini, malikini tanıtıyor, yaratılış sırlarını, taklidi mümkün olmayan sanatını ve güzelliklerini ilan ediyor. Rabbimizin tevhid delillerini, isimlerinin tecellilerini, sıfatlarının tezahürlerini kendi üzerindeki nakışlarda, renklerde, yeşil yapraklarının desenlerinde hayatıyla, varlığıyla, canlılığıyla gösteriyor, dedi ve devam etti:  Kâinat kitabı içinde, arz sayfasında, yeryüzü tarlasında bunlar gibi envaı çeşit bitkiler, çiçekler nizam, intizam içinde hikmetli yaratılışlarıyla, kendilerine has dillerle Rabbimizi zikrediyorlar, ilmini, iradesini, kudretini, sanatıyla, nakışlarıyla, tohumları ve çekirdekleriyle okutturup ilan ediyorlar. Her yerde ve her şeyde “semada yıldızları kadar, zeminde çiçekleri kadar berahin-i tevhid, görünüyor, okunuyor…” 

Bir iğne ustasız, bir harf kâtipsiz olmaz. Bir harf kendini, sesli okunuşu kadar tarif eder. Kâtibinin birçok maharetini, vasfını tarif eder, tanıtır. Düşünen insanlar için toprak içinde bir çekirdekten hayat bulmuş, büyümüş bu sarıçiçek birçok işaretler, güzellikler, sanatlar, nakışlar, süsler, renkli çiçeklerle yaratan Rabbimizin ilmini, iradesini, kudretini, azametini ve binlerce vasıflarını tarif ediyor.  Sarı ve yeşil renklerinin cazibesiyle insanların dikkatini maddeden manaya çeviriyor, ulvi duyguları hatırlatıyor…

İbrahim Sarıçiçek’e çiçeklerin solduğu sonbaharı sordum! Adem, hiçlik, fena, iftirak var mıdır, bu hazan mevsiminde? 

Terhis, tebdil-i mekân, vazifeden paydos vardır. Şimdi ömrümün 84. sonbaharını idrak ederken vuslatı bekliyorum. Çiçekler âleminde adem, hiçlik, fena ve zeval yoktur. Rabbimiz hikmetiyle yoktan var etmiş. Cenab-ı Hakka intisapla tesbih ederler, Cemil isminin cilveleriyle tevhit delillerini gösterirler, hayallerde, hafızalarda, levh-i mahfuzda yerini aldıktan sonra tohumlarını gelecek bahara bırakarak vazifeden terhis olurlar. Kudret dairesinden Rabbimizin ilim dairesine tekrar dönerler… 

O vardır ve bakidir. “yeryüzünü bir sofra-i nimet eden ve bahar mevsimini bir çiçek destesi yapan ve o sofranın yanına koyan ve üstüne serpen…” Rabbimizin nimetlerini, hikmetlerini, ayetlerini, işaretlerini, mesajlarını tefekkürle okumalıyız. Her şeyde muhabbetullahın en münteha derecesine ulaşmalıyız.

O gün, Sarıçiçekle, sarıçiçekten aldığımız marifet dersi ile ferahlayıp inşirah bulmuştuk.