Onların iman, ibadet ve ihlâsla süsledikleri hayatları, tecrübelere dayanan bilgi, beceri ve birikimleri, hikmetli sözleri, ufuk açan tavsiyeleri zamanımızda genç kuşaklar için bulunmaz nimetlerdir.

Hayatı boyunca yaşadığı, gördüğü, duyduğu bilgiler, hatıralar onların hafızasında ve hatıratında yerini almış, mücevherler gibi müşterileri olanları bekler. Herkesin ihtiyacı olan o ziynet gibi kıymetli bilgiler, gönül kapısını açan herkese tatlı bir üslup, latif bir muhabbet ve hoş bir sohbet nükteleriyle, espriler söz sanatı tadında sunulur. Geçmişte aile geleneği içerisinde evin büyükleri aile terbiyesi içersinde iman, ibadet, ahlak, fazilet, maneviyat gelenekleri bir manifesto, bir aile beyannamesi gibi gençlere aktarılırdı.    

Peygamber Efendimizin (asm) her emrine, tavsiyesine uyan ecdadımız iki cihan saadetini temin eden hakikatleri rehber kabul etmişler. Üstad, “Ahirzamanda, ihtiyare kadınların samimi dinlerine ve kuvvetli itikatlarına tabi olunuz.” ihtar edilen Hadis-i Şerifi izah ederken “Evet, ihtiyar kadınlar fıtraten zaife ve hassas ve şefkatli olmalarından, herkesten ziyade dindeki teselli ve nura muhtaç olduğu gibi…” Dinimizin insan fıtratına, hassas ruhlara verdiği teselli, iltifat, rahmet ve ahiret müjdesi daha çok ibadete, zikre, duaya, marifete ve muhabbete teşvik ettiği ifade ve izah edilmiş.

O şevk, gayret, heyecanı ve ibadet aşkını salihe kadınlarda, ehl-i kalp annelerde her zaman görmek mümkündür. Ahirzamanda zihinlerin, nazarların ve hayat şartlarının dünyaya hasr-ı nazar edilmesiyle maneviyata olan rağbet azaldı, iman hakikatlerine ihtiyaç arttı. Ömrünün sonuna yaklaşmış arif ve erdemli insanlar, dünyanın fani, zail, geçici yüzünü görmüş bahtiyarlardır. 

Geçip giden ömür dakikaları gençlik, güzellik, şan, şöhret, servet, evlat gibi gönül bağladığı mecazî aşkların, muhabbet duyduğu sevgililerin birer birer elinden çıkıp gittiğini görmüş, acılarını, kederlerini tatmışlardır. Geçen günler ve kaybolan yıllar onların umudunu, nazarını, muhabbetini “Ya baki, Entel baki…” sırrıyla Baki-i Zülcelale çevirmiştir. 

Ufuklardan batıp giden güneşin arkasından beyhude ağlamak, kaybettiklerine üzülmek yerine güneşin Rabbini, nurun sahibini, kâinatı tasarrufunda bulunduran Allah’a (cc) imanı, İslam’ı, Kur’anı, Hz. Peygamberimizin (asm) sevgisini, sünnetini, şefaatini bilmiş, bulmuş inanmışlar…

Şefkat kahramanı yaşlı annelerin hayat hikâyelerinden bazıları bu köşeye yansımıştı. Huzurevinde bayanlar katında her zaman bir faaliyet görülürdü. Gönüllü bayanların sohbetleri, Yasin günleri, hafız kızlarımızın Kur’an tilavetleri, mevlit okumaları, ilahi söylemeleri, okul öğrencilerin yaşlı teyzeleriyle söyleşileri… 

Ramazan ayında, Cuma günlerinde, kandillerde huşuyu, huzuru, saadet ve mutluluğu arayanların bayanlar katına çıkması, selam vermesi, şefkat abidesi annelerin masum, müşfik, nurlu ve sürurlu yüzlerine bakması yeterli olurdu. O tecessüm etmiş çehrelerde, aynalarda herkes kendi geleceğini görebilir. Onların duaları, niyazları, memnuniyet ifade eden tebessümleri, bir mürşit gibi en katı kalpleri yumuşatır, izana, insafa, idrake, imana, ihlâsa, istikamete ulaştırır, hidayete kavuşturur...