Kavminin imanı konusunda ümidini kaybeden Hz. Hûd (as) “O azabın ne zaman geleceğini Allah bilir. Ben bana vahyedileni size haber veriyorum; ama görüyorum ki siz cahilliğinizde ısrar ediyorsunuz.” “Artık size vaad olunan azabın gelmesini bekleyin, ben de sizin gibi bekliyorum.” diye karşılık verdi. Sonra kendisine inanan dört bin kadar mü’min ile onların yanından ayrıldı ve Mekke tarafına bir başka rivayette de Umman Denizi kıyılarına gittiği söylenmektedir.  
Batıl inançlarından, isyan ve zulümlerinden vazgeçmeyen bu kavim üzerine yüce Allah kara bulutlar gönderdi. Onlar bulutları görünce yağmur bulutları zannederek sevinçle evlerinden çıktılar ve bulutlara saygı duymaya şımarık şekilde buluttan yağmur istemeye başladılar. Yüce Allah onların bu hallerini meleklerine göstererek şahit olmalarını sağladı. Sonra da bulutun arkasından yağmur yerine büyük bir kasırga ve her şeyi dondurucu bir soğuk gönderdi.
Kasırganın esmeye bağlaması ile ortalık toz duman oldu ve evlerinden başka hiçbir şeyi göremez oldular. Alay ettikleri şey onları kuşattı,  Allah’tan değil de buluttan bekledikleri yardım yerine Allah onlara azap gönderdi. Her şeyi kül gibi savuran kasırga bir anda evleri yıktı ve birbirine kattı. Ağaçları köklerinden söktüğü gibi muhkem kalelerini ve içlerindeki evlerini de kül gibi savurmaya başladı. Sanki o evler boş hurma kütükleri ve kartından kuleler gibi savruluyordu. Allah yedi gün sekiz gece bu kasırga ile ülkelerinde ne var ne yoksa hepsini yok etti. Bağlar ve bahçeler çöle dönüştüğü gibi kalelerinin ve saraylarının bir taşı bile yerinde kalmadı, hiç yokmuş gibi yok oldu gitti. Kur’ân-ı Kerîm bu kasırgaya “Sarsar”  adını vermiştir.

PEYGAMBER KISSALARI
YENİ ASYA ARAŞTIRMA MERKEZİ