Hem nakl-i sahih-i kat’î ile, “İstanbul fethedilecektir. Onu fetheden kumandan ne güzel kumandan, onu fetheden ordu ne güzel ordudur.” deyip, İstanbul’un İslâm eliyle fetholacağını ve Hazret-i Sultan Mehmed Fatih’in yüksek bir mertebe sahibi olduğunu haber vermiş. Haber verdiği gibi zuhur etmiş.
Mektubat,
On Dokuzuncu Mektub, s. 129
***
Yirmi Dokuzuncu Mektub’un Sekizinci Kısmı’nın
Altıncı Remzi
Sure-i “İnnâ a’taynâke’l-Kevser”in [Şüphesiz Biz sana Kevseri verdik. (Kevser Sûresi: 1)] pek çok esrarından tevafuk sırrıyla münasebettar birkaç sırrına dairdir. O esrar sarihan gösteriyor ki, “İnnâ A’taynâ” tek başıyla bir mu’cizedir. Numune için letafetlerinden iki üç küçük nüktelerine işaret etmek münasiptir.
.......
Üçüncüsü: Kevser kelimesi kudsî, câmi’, küllî, nuranî bir kelime olduğundan mana-yı lügavîsi olan hayr-ı kesîrden ve uhrevî havz-ı Kevser’den ve manevî bir havz-ı Kevser olan Kur’ân’dan tut tâ hayr-ı kesîr ıtlakına mâsadak olan Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâma i’ta edilen bütün hedâyâ-yı Rahmaniye ve fütuhat-ı Rabbaniye, tâ feth-i Mekke ve feth-i Beytü’l-Makdis ve feth-i Şam ve feth-i İstanbul’a kadar manaları olduğu gibi o manalara da işârâtı var.
.......
Dördüncüsü: Madem “El-Kevser” bir küllîdir, bir ferdi de İstanbul’dur.
Ve madem bu sure, fütuhat-ı İslâmiyeyi ve Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâma ihsan edilen atiye-i İlâhiyeyi haber veriyor.
Ve madem “El-Kevser”in makam-ı ebcedîsi 757 olup Sultan Orhan zamanında Süleyman Paşa kumandasında “Erler” tabir edilen 40 kahramanın şahit olmasıyla İstanbul’u, Hükûmet-i İslâmiye akdi altına girmeye ve Fatihasını o tarihte 757’de muhasara ile okumuştur.
Ve madem Kevser kime verildiğini ifade için “İnnâ A’taynâke”deki “ke (kef)”, ne için verildiğine delâleten “Fesalli”deki [Namaz kıl] “fe” zammıyla 857 adediyle Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâmın vekili olan Sultan Fatih’in eliyle İstanbul daire-i İslâmiyet’e ve bir mescid-i ekber ve bir mahall-i salât-ı kübra olarak 857’nin tarihine tevafuk ediyor.
Elbette bu sûre, şu kevser-i hilâfet-i İslâmiyeye sarahate yakın işaret eder, denilebilir.
“Ya Rabbi! Kevser Sûresi’nin sırrıyla ve Sahibü’l-Kevser Peygamber Efendimizin (asm) hürmetine, Mahşer gününde bize ve arkadaşlarımıza Kevser suyundan içmeyi nasip eyle. Âmin.”
Zülfikar, Yeni Asya Neşriyat,
İstanbul-2017, s. 430-31
LÛGATÇE:
atiye-i İlahiye: Allah’ın hediyesi, ikramı, lütfu.
esrar: sırlar.
fütuhat-ı İslâmiye: İslam fetihleri, Müslümanlara nasip olan fetihler.
hayr-ı kesîr: çok, pek çok hayır.
hedâyâ-yı Rahmaniye: Rahman olan Allah’ın hediyeleri.
ıtlak: deme, denilme, tabir etme.
i’ta edilmek: verilmek.
kevser-i hilafet-i İslâmiye: İslâmın hilafet kevseri, İslâm halifeliğindeki hayırlar.
mahall-i salât-ı kübra: en büyük namaz kılma yeri.
mâsadak: uygun, muvafık, mutabık.
muhasara: kuşatma.
tevafuk: uygun gelme, denk gelme.