Bu söz o ağır hastalığıma şifa geldi, dedim ki ben sadece bugün için hastayım sabır ve şükür ile mukabele et, yarın iyileşebilirim diye kalbime ihtar edildi. Sadece bulunduğum günü düşündüm, yarın iyileşebilirim, diye hayata bakışım değişti. Zaten şükür içinde sabırla metanetle hayata bakıyordum, arkamda şahs-i manevî gibi bir gücün olduğu, duaları bana büyük cesaret vererek iyileşeceğime inanmıştım.

Yani gaflet ile günah açısından, insanın ömrü bulunduğu andır. Ömür bir an-ı seyale gibi gelip gidiyor. Bunun için dünya zevkleri için ebedî hayatını mahvetmemeliyiz. Her an ölümü hatırlayıp ahiretin meyveleri alabilecek şeklinde zamanı değerlendirmek lâzım. Bediüzzaman Hazretlerinin sözünü şununla bağlayabiliriz. Geçmiş zaten geçmiştir, bir daha gelmez. Gelecek ise henüz gelmemiştir. İnsanın elindeki tek sermayesi bulunduğu andır. Dünya da geçicidir bir gün o da değişecek, her nefis ölümü tadacak. Ân-ı seyale kısa bir zaman manasında kullanılmıştır. Hayatımız bir an-ı seyyale ile bağlıdır. Hastalıklar, musibetler hepsi birer ihtardırlar.

Burada önemli olan salih amel ve takvamızla imanımızı muhafaza edebilmek. İnsanın başarabilmesi önce gayesinin olması lâzım, meselâ imanı gaye edilen kişi gayesinin tahakkuku için var gücüyle çalışır. 

İmanın zevkine varmak, onu inkişaf ettirmek ve korumak için iki mühim esas vardır: Salih amel ve takva.

Dünya işlerinde başarılı olmanın da yolu bu esaslara uymaktan geçer. Yani, insan önce bir meseleyi gaye edinecek, sonra o gayesinin tahakkuku için çalışacaktır.

Salih amelin ölçüsü, Allah Resulünün (asm) işlediği bütün güzel amelleri yapmaya çalışmak; takvanın ölçüsü ise bütün kötülüklerden yine onun (asm) sakındığı gibi sakınmaktır. 

“Hayatınızı iman ile hayatlandırınız ve ferâizle zînetlendiriniz ve günahlardan çekinmekle muhâfaza ediniz.” 

Bediüzzaman Hazretlerinin bu veciz sözü rehberimiz olsun,yâ Rabbi ! İbadetlerimizi feraizle ziynetlendirmeyi ve takva ile günahlardan arınmayı nasip et. Amin!