Hani toplumumuzda yaşanır ya, falancayı çağırın, falancayı da çağırın yüzleştirelim.
Ne demek bu, her ikisini de dinleyelim, gözlemleyelim ki doğru kim yanlış kim anlayalım. Yüzleşmede sözler, jest mimikler hepsi etkindir.
Yüzleşmek muhatap ile yüz yüze gelebilmek, göz göze bakabilmektir.
Çünkü gözlerden bir şeyleri saklamak imkânı yoktur. Gözler gerçekten de yalan söylemez. Onun için gözler kalbin aynasıdır demişlerdir.
Tabiî bir başkası ile yüzleşmek çok da zor olmazken, insan için en zoru insanın kendisi ile yüzleşmesidir.
İnsanın kendisi ile yüzleşmesi ise, kendisiyle göz göze gelebilmesidir.
İnsan bunu en fazla, insana insanı gösteren aynalar karşısında yaşar.
İnsan aynalarda kendi gerçeği ile karşılaşır.
Doğrular nedir, yanlışları nedir hakikatçe soruları ve cevapları böyle yüzleşmelerde verir.
Yaşadığı hayatın içinde olup biten hadiselerin nasıllığıdır yüzleşme.
Gelinen noktaya kadar ne yapıp ettiğidir.
Geçmişi muhasebe ederken, geleceği de kurgulamaktır.
Geçmişten dersler çıkarmaktır yüzleşmek.
Neden yaptın, neden yapmadın hesaplaşmasıdır.
Tabiî güzel olan, yüzleşme neticesinde yüzakı ile ayrılabilmektir.
Vicdanın rahat etmesidir.
Hayat boyu tercihlerinden ‘oh!’ diyebilmektir.
‘Ah’ları azaltırken, ‘oh’ları arttırabilmektir.
Yine de zordur insanın kendisi ile yüzleşmesi.
Ama yüzleşmeden de yarının güzel şekillenmesi imkânı yoktur.
Ne durumda olunduğu bilinmezse, nereye doğru gidiliyor olunduğu anlaşılmayacaktır.
Yaptıklarını, ettiklerini, yıktıklarını, yaptıklarını masaya koyup kayıp kazancı kendi gözlerinle görebilmektir.
Onun için de eğer gidişatta problem varsa, hayata, yaşananlara yeni bir sayfa açabilmektir.
Yüz kızartıcı durumlardan kurtulabilmektir.
Tövbe edebilmek, yenilenebilmek, ‘yenidenleyebilmek’tir yüzleşmek.
Yüzleşin.
Ve gereğini yapın, işte kahramanlık buradan başlar.