Ahizaman veya kıyametin yaklaştığının anlaşılması için bazı alâmetler olacağına dair hadis-i şeriflerde bir çok işaretler vardır. Meselâ Hz. Aişe (ra),  Efendimiz’in (asm) “sûre öğretir gibi bazı kıyamet âlametlerini öğrettiğini” haber verir. İşte o tahşidattan dolayı ashab nerede ise bazılarının kendi zamanlarında olacağından korkup, tedbir almaya çalışırlarmış. Doğrusu da odur, çünkü  kaideten “küllü atin garip” (her gelecek yakındır). 

Elbette bunların bir kısmı ne kadar dehşetli ise, bir kısmı da, alabildiğine sevindirici ve müjdelidir.

Meselâ; bir gün Ebazer, Efendimiz’e (asm) niçin gamlandığını sorar ve Rasulullah (asm) bir ah çekerek şunları haber verir:

 “İştiyakım benden sonraki ihvanıma (kardeşlerime) kavuşmaktır. Ahirzamanda öyle zatlar, (cemaatler) gelecek ki, onlarla siz hilâlin iki ucu gibi, birbirlerinize yakınsınız” buyuruyor. Ashab “biz senin kardeşlerin değil miyiz ya Resulallah” deyince, “siz benim ardaşlarımsınız, bana görerek iman ediyorsunuz, ahirzamanda beni görmeden bana iman edecek kardeşlerim gelecek ve onların durumları; Enbiyanın durumları gibi ve şüheda menzilindedir. Onlar bir evde muhabbetullahdan dolayı mahzun olarak toplanırlar. 

Onlardan birinin hastalanması, bir sene nafile ibadetten hayırlıdır. Daha anlatayım mı ya Ebazer” der. Anlatın ya Resulallah. “Onlardan birisi onikibin kişiye muadildir... onlardan birisinin arkadaşları arasında iki rekât namaz kılması Hz. Nuh’un (as), Cebeli Lübnan’da, bin yıl ibâdet ettiği gibidir...onlardan birinin tesbihi kıyamet gününde bütün dünya dağları kadar altın tasadduk edip de gelen birinin ecrinden daha fazladır.” O bahtiyarlar kimler diye sorulunca da cevaben; “Onlar aralarında akrabalık ve mal konusu olmadan, Allah için birbirlerini severler. Andolsun onların yüzleri “NUR”dur, onlar “NUR” üzeredirler. İnsanlar korktuğunda onlar korkmazlar, insanlar üzüldüğünde onlar üzülmez”. (Ebu Davut)

“Allah bir kulu sevdiği zaman onu zat-ı uluhiyetine hizmete seçer, onu kadın ve evlâtla meşgul etmez” (Deylemi) gibi rivayetlerle bu ahirzaman alâmeti zatlar müjdelendiğine göre, biz bunları neden duyurup da bu nimetten istifade etmek için insanları teşvik etmeyelim? “Kimin himmeti milletiyse o başlı başına bir millettir” denilmiyor mu? 

Madem öyledir, onları dikkatle öğrenip, merakla beklemek, takip etmek gerekmez mi? Buna rağmen pek kimsenin umurunda olmadığına göre, üstelik çoğu da, tahakkuk ettiği halde kimsenin aldırış etmediği de bir vakıadır. 

İşte ben yazdığım eserle bu görevi yapmaya çalıştığımı okurlarıma duyuruyor, bu kitabımı Yeni Asya Neşriyat’tan isteyebileceklerini haber veriyorum. 

Yine bu vesileyle bir duyuru da yapayım, şu Ahirzamanda, Hz. İsa’nın nüzulünün nasıl ve ne zaman olduğunu izah ve isbat eden bir kitap yazımı ile uğraşıyorum, muvaffak olmak için teşvik ve duâlarınızı bekliyorum. 

Yine şunu da özellikle belirteyim ki bütün Yeni Asya Yayınları’nı bir kitap okuma seferberliğiyle alıp bu karanlığı ilimin ışığıyla aydınlatmalıyız artık...

Allah (cc) bize nusretini yar, her iki cihanda bizleri bahtiyar etsin! Amin...